Πρόκειται για ένα βιβλίο που στην ουσία αποτελεί μια δοκιμή ή και μια απόπειρα ερμηνευτικής ανάγνωσης τριών διηγημάτων του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.

Στόχοι αυτής της ερμηνευτικής ανάγνωσης είναι η αναζήτηση της βαθύτερης αφηγηματικής λογικής και του ήθους της παπαδιαμαντικής γραφής.

Ο αναγνώστης, αφού χαρεί πρώτα και γευθεί την απόλαυση που χαρίζουν τα τρία κείμενα, συμπληρώνει και προεκτείνει την ευτυχία της ανάγνωσης με το λόγο της ερμηνείας.

Η σφιχτή συνύφανση και η συζυγία ζωής και θανάτου, ο εσωτερικά διχασμένος άνθρωπος και η απεικόνιση της στέρησης και της ένδειας είναι οι τρεις βασικοί άξονες στους οποίους επιμένει ο λόγος της ερμηνείας.