Ο Αρθούρος Ρεμπώ αποτελεί ένα από τα πιο εμβληματικά πρόσωπα της ποίησης, πρώτον λόγω του σύντομου, αλλά πολύ σπουδαίου έργου του και δεύτερον λόγω της ιδιαιτέρως άστατης και περιπετειώδους προσωπικής του ζωής.
Η ζωή του ήταν πολύ σύντομη και η ενασχόληση του με την ποίηση και τη λογοτεχνία ακόμη συντομότερη. Πεθαίνει το 1891, σε ηλικία μόλις 37 ετών, από ένα καρκίνωμα στο πόδι, όμως η ποιητική του ζωή σταματά στα 21 του χρόνια. Ασχολείται με την ποίηση για ελάχιστο διάστημα, όμως αυτό το σύντομο έργο καταφέρνει να ενταχθεί στην ιστορία της λογοτεχνίας σε περίοπτη θέση και να τον κρατήσει για πάντα αθάνατο. Τα περισσότερα από τα ποιήματα του εκδίδονται είτε εν αγνοία του, είτε μετά θάνατον.
Γεννιέται το 1854. Φεύγει από την γαλλική επαρχία της Καμπανίας για το Παρίσι μόλις σε ηλικία 17 ετών και πολύ γρήγορα εντάσσεται στους κύκλους των ποιητών της εποχής, μετά από πρόσκληση του Πωλ Βερλαίν. Ο θρυλικός τους έρωτας, συγκλονίζει το Παρίσι. Ο Βερλαίν ήταν οικογενειάρχης και πολύ μεγαλύτερος από τον Ρεμπώ. Η σχέση τους εξελίσσεται και γίνεται όλο και πιο ολοκληρωτική, όλο και πιο “προσβλητική” για την κοινωνία και τις δεσμεύσεις της. Αυτός ο έρωτας που κρατά δύο χρόνια έφερε για πάντα την αλλαγή στην ποίηση. Οι δύο ποιητές έζησαν την πιο έντονη ποιητική, ερωτική και πνευματική περιπέτεια της ιστορίας της γαλλικής λογοτεχνίας.
Ο Ρεμπώ χρωστάει τα πάντα στον Βερλαίν και κυρίως την είσοδο που του προσέφερε στον κόσμο της λογοτεχνίας, καθώς μέσα από τα κείμενα και τα ποιήματα του δεύτερου γίνεται γνωστός. Ταυτόχρονα όμως, ο Βερλαίν συνεχίζει να υπάρχει λόγω του Ρεμπώ, αφού το έργο του αλλάζει για πάντα μετά από την γνωριμία τους.
Η ποίηση του Ρεμπώ θεωρήθηκε “μετεωρίτης", αφού ήταν αντίθετη σε κάθε νόρμα και στυλ από αυτήν της σχολής του Παρνασσού, που μεγαλουργούσε τότε στο Παρίσι. Ο Ρεμπώ και ο Βερλαίν ξεκινούν να γράφουν μαζί μια σειρά από εξόχως προκλητικά ποιήματα, που μιλούν για την ερωτική τους επαφή. Αυτή η επαφή τους μεταμορφώνεται σε έναν χώρο μεγαλειώδους ποιητικού πειραματισμού. Όμως ο τρόπος ζωής και ο αλκοολισμός του Ρεμπώ που γίνονται όλο και πιο έντονοι απομακρύνουν τον Βερλαίν από τους ποιητικούς κύκλους του Παρισιού και τον απομονώνουν.
Το 1872 φεύγουν μαζί για το Λονδίνο, για να συνεχίσουν εκεί τις περιπέτειες τους. Όμως σύντομα αυτή η έντονη σχέση περνά σε καταστάσεις βίας. Ένα χρόνο αργότερα, ο Βερλαίν επιστρέφει στο Παρίσι, αναζητώντας την επανάκτηση μιας “κανονικής ζωής” με την οικογένεια του. Ο Ρεμπώ του γράφει γράμματα ζητώντας του να γυρίσει. Στις 10 Ιουλίου 1973, οι δύο εραστές συναντώνται, αυτή τη φορά στις Βρυξέλλες. Ο Βερλαίν έχει αγοράσει ένα περίστροφο με σκοπό να αυτοκτονήσει, όμως τελικά ρίχνει στον Ρεμπώ. Φυλακίζεται για δύο χρόνια, ενώ ο Ρεμπώ τραυματίζεται μονάχα στο χέρι.
Τον ίδιο χρόνο εκδίδεται το μοναδικό ολοκληρωμένο έργο του Ρεμπώ εν ζωή, Μια εποχή στην κόλαση, ένας εσωτερικός μονόλογος που θυμίζει παραλήρημα. Το πεζό ποίημα αυτό μιλά τόσο ευθέως μέσα στην ανθρώπινη ψυχή που δύσκολα μπορεί κανείς να μη ταυτιστεί μαζί του σε σημεία. Αποτελεί το ανθρώπινο ταξίδι ανάμεσα στα όρια και στην άβυσσο, στη συνείδηση, την ηθική και την αμαρτία.
Ένα βράδυ πήρα την Ομορφιά στα γόνατά μου. Και τη βρήκα πικρή. Και τη βλαστήμησα.
Οπλίστηκα εναντίον της δικαιοσύνης.
Το έβαλα στα πόδια. Μάγισσες, μιζέρια, μίσος σε σας εμπιστεύτηκα τον θησαυρό μου!
Έπνιξα μες στην καρδιά μου κάθε ανθρώπινη ελπίδα. Και σάλταρα σαν το αγρίμι στη χαρά για να το στραγγαλίσω.
Θέλοντας να πηγαίνει κόντρα σε κάθε κανόνα κοινωνικής ζωής, ο Ρεμπώ γίνεται συνεχώς όλο και πιο εριστικός με τη συμπεριφορά του και τις επιλογές του. Επιλέγει να ακολουθήσει μια ζωή άστατη, σχεδόν ασκητική. Λέγεται ότι δεν άλλαζε ποτέ ρούχα και ούτε πλενόταν, γι αυτό και η κακοσμία του σώματός του ήταν αποκρουστική.
Ο Ρεμπώ έγραψε κάποτε “Ήρθαμε σ’αυτήν τη γη για να υποφέρουμε”, και ίσως μ’αυτήν τη φράση αποδίδει όλη του την κοσμοθεωρία. Πεθαίνει απολύτως απομονωμένος και άρρωστος το 1891. Ο Βερλαίν πεθαίνει το 1896. Καθόλη τη διάρκεια της ζωής του μιλά για τον Ρεμπώ και για το έργο του. Η ιστορία τους κράτησε μονάχα δύο χρόνια, όμως δεν έχει υπάρξει ποτέ άλλοτε στην ιστορία της λογοτεχνίας μια τόσο δυνατή και τόσο διαχρονική ερωτική σχέση, που έως σήμερα έχει επηρεάσει καλλιτέχνες όλων των ειδών και έχει μεταφερθεί ακόμα και στον κινηματογράφο.
