Ίσως μια από τις πιο δυνατές, τις πιο αληθινές και τις πιο λακωνικά ηρωικές φωνές του 20ου αιώνα. Πολυπαιγμένος, πολυτραγουδισμένος παγκοσμίως αλλά και ιδιαίτερα αγαπητός στην Ελλάδα ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα γεννήθηκε το 1898 και αποτέλεσε ίσως την μεγάλη επιρροή της γενιάς του στη μουσική και στο θέατρό έως σήμερα. 

Γιός ενός προύχοντα της Ανδαλουσίας, ο Λόρκα μεγαλώνει με ανέσεις στην κωμόπολη Φουέντες Βακέρος, κοντά στη Γρανάδα. Από μικρός έπαιζε μουσική (φλαμένκο), τραγουδούσε και σκηνοθετούσε παραστάσεις με τα μέλη της οικογένειας του ως ηθοποιούς. 

Σπουδάζει φιλολογία και νομικά στη Γρανάδα, μαθαίνει πιάνο το οποίο λατρεύει. Γράφει το πρώτο του ποίημα σε ηλικία 17 ετών, στις όχθες ενός ποταμού της Ανδαλουσίας και πολύ σύντομα το πρώτο του θεατρικό έργο, το οποίο ανεβάζει στο σαλόνι του σπιτιού του. 

Στα 19 του εκδίδει το πρώτο του βιβλίο με τίτλο “Εντυπώσεις και Τοπία” και παρά την αποτυχία της έκδοσης, μετακομίζει στη Μαδρίτη για να μπορέσει να εισχωρήσει στους καλλιτεχνικούς κύκλους της εποχής. Γνωρίζεται με τον Νταλί, τον Χιμένεθ, τον Πικάσο, τον Μπουνιουέλ και το κίνημα του σουρεαλισμού. Στην Ελλάδα τα έργα του μελοποιούνται από το Μίκη Θεοδωράκη και το Μάνο Χατζηδάκι, ενώ μεταφράζονται από τον Οδυσσέα Ελύτη και το Νίκο Γκάτσο. 

Ο Λόρκα δεν εντάσσεται ποτέ σε πολιτικό κίνημα. Η βάση της αντίληψής του για τη ζωή περιστρεφόταν πάντα γύρω από την ελευθερία. Δεν ήταν κομμουνιστής, ήταν όμως πολέμιος του φασισμού και αυτό έφερε και το άδοξο τέλος του. Η ελευθερία του πνεύματος και του τρόπου ζωής του Λόρκα, σε συνδυασμό με την ομοφυλοφιλία του, τον κάνει μισητό από τη δικτατορία του Φράνκο.  “Στη σημαία της ελευθερίας έλαβα τη μεγαλύτερη αγάπη της ζωής μου”. 

Ο Λόρκα ιδρύει τη θεατρική ομάδα “Μπαράκα” το 1932 και ταξιδεύει σε όλη την Ισπανία ανεβάζοντας μεγάλα έργα και μορφώνοντας τους Ισπανούς με τις παραστάσεις του. Τα πιο γνωστά θεατρικά του έργα η “Γέρμα”, ο “Ματωμένος Γάμος” και “Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα”, γίνονται παγκόσμιες θεατρικές επιτυχίες και παίζονται, ανά τον κόσμο κάθε χρόνο σε μικρές και μεγάλες θεατρικές σκηνές έως σήμερα. 

Στις 18 Αυγούστου του 1936, την ώρα που διάβαζε κάποιο βιβλίο, η πόρτα του σπιτιού του χτυπά. Τον κηνυγούν, προσπαθεί να πηδήξει από το ένα μπαλκόνι στο άλλο για να σωθεί, αλλά δεν τα καταφέρνει. Τον συλλαμβάνουν και τον φυλακίζουν. Η απόφαση είναι ακαριαία: θανάτωση χωρίς δίκη. Ο Λόρκα το επόμενο πρωί οδηγείται στο χώρο της εκτέλεσης του μαζί με κάποιους άλλους κρατούμενους. Ο αρχηγός τον εκτελεστών ζητά να τον τουφεκίσει ο ίδιος, καθώς όπως είπε ήταν “διεφθαρμένος”. Τον αφήνει για το τέλος και τον σέρνει μέχρι τον λάκκο που είχε ανοιχτεί για εκείνον. Έως σήμερα δεν γνωρίζουμε το ακριβές σημείο του τάφου του Λόρκα. Ο ίδιος είχε πει κάποτε: “Δεδομένου ότι δεν ανησυχούσα για το να γεννηθώ, δεν ανησυχώ για το θάνατο”. 

Η δικτατορία του Φράνκο εκτέλεσε περισσότερους από 10.000 ανθρώπους στην περιοχή της Γρανάδας. Ο θρήνος της παγκόσμιας καλλιτεχνικής σκηνής για τον άδικο θάνατο του Λόρκα ήταν μεγάλος. Δολοφονείται σε ηλικία μόλις 38 ετών