Ο “ποιητής του Έρωτα” όπως πολλοί τον έχουν χαρακτηρίσει, ο χιλιανός Πάμπλο Νερούδα γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου του 1904 και πέθανε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1973. Ξεκίνησε να γράφει ποιήματα από 10 χρονών και να τα δημοσιεύει, κόντρα στη βούληση του πατέρα του.
Με το πραγματικό του όνομα Ρικάρδο Νεφταλί Ρέγιες Μπασοάλτο εξέδωσε δύο ποιητικές συλλογές σε πολύ νεαρή ηλικία, τα Ηλιοβασιλέματα το 1923 και τη συλλογή Είκοσι ερωτικά ποιήματα και ένα απελπισμένο άσμα το 1924. Βλέποντας την αποδοχή που σταδιακά άρχισε να έρχεται, αποφασίζει να αποκτήσει ένα πιο εύκολο και περισσότερο καλλιτεχνικό όνομα, και εμπευσμένος από τον Τσέχο ποιητή Γιάν Νερούδα, υπογράφει τα επόμενα του ποιήματα ως Πάμπλο Νερούδα.
Ακολουθεί καριέρα Διπλωμάτη, γεγονός που του επέτρεψε να ταξιδέψει πολύ και να γνωρίσει πολιτισμούς, ανθρώπους και καθεστώτα σε μέρη πολύ μακρινά και διαφορετικά από την πατρίδα του. Η φτώχεια που συνάντησε κυρίως στην Ασία και η ανάδυση των φασιστικών καθεστώτων στη δεκαετία του ’30, σφραγίζουν την πολιτική του ματιά. Με τη δολοφονία του φίλου του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα αποφασίζει να εισχωρήσει στο κομμουνιστικό κόμμα.
Το 1948, το δικτατορικό καθεστώς της Χιλής με ηγέτη τον στρατηγό Βιντέλα, εκδίδει ένταλμα σύλληψης για το Νερούδα και θέτει εκτός νόμου το κομμουνιστικό κόμμα. Εξόριστος στην Αργεντινή, ο Νερούδα γράφει το Canto General, μια επική σύνθεση αποτελούμενη από 231 ποιήματα που εξιστορούν την ιστορία της Λατινικής Αμερικής. Ο Μίκης Θεοδωράκης μελοποιεί το Canto General και επιτρέπει στο ελληνικό κοινό να γνωρίσει και να αγαπήσει αυτόν τον μείζονα ποιητή. Το 1952 του απονέμεται Βραβείο Λένιν, το ύψιστο βραβείο της Σοβιετικής Ένωσης.
Το 1971, εν μέσω μεγάλων αντιδράσεων λόγω της πολιτικής του δράσης και ταυτότητας, του απονέμεται Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Σημαντικά έργα του, όπως το “Όλη η αγάπη” (1953), το “Εστραβαγάριο (1958) και το “Βιβλίο των Ερωτήσεων (1974 μετά θάνατον) καταξιώσαν τον ποιητή και τον έθεσαν στο βάθρο με τους σημαντικότερους λογοτέχνες του 20ου αιώνα.
Ο Νερούδα πεθαίνει δύο χρόνια αργότερα από καρκίνο σύμφωνα με δημοσιεύματα. Η κηδεία του ποιητή απογορεύεται να γίνει δημόσιο γεγονός, παρόλα αυτά ο κόσμος συρρέει για να πει το τελευταίο αντίο στον αγαπημένο ποιητή. Η κηδεία του γίνεται η πρώτη δημόσια διαμαρτυρία ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς του Αγκούστο Πινοσέτ. Ο Νερούδα είχε πει “Η ζωή μου στάθηκε η ίδια η ποίησή μου και η ποίησή μου υπήρξε το στήριγμα όλων των αγώνων μου. Αν και πολλά βραβεία μού δόθηκαν, κανένα δεν μπορεί να συγκριθεί με το τελευταίο βραβείο. Να είμαι ο ποιητής του λαού μου. Το μεγάλο, το μοναδικό μου βραβείο είναι αυτό κι όχι τα βιβλία μου που μεταφράστηκαν σ' όλες τις γλώσσες του κόσμου, ούτε τα βιβλία που γράφτηκαν για να αναλύσουν τα λόγια μου”. Τα έργα του, όμως, παραμένουν απαγορευμένα στη Χιλή έως το 1990.
Το 2013 αποφασίζεται να γίνει εκταφή της σωρού για να εξακριβωθεί το αίτιο του θανάτου του ποιητή. Πολλοί υποστήριξαν ότι πιθανότατα ήταν εντολή δολοφονίας από το καθεστώς Πινοσέτ. Τα πορίσματα της έρευνας, απέδειξαν ότι ο καρκίνος του Νερούδα δεν ήταν σε τόσο προχωρημένο στάδιο, ώστε να δικαιολογεί το θάνατό του.
Κάθε ποίημα μια ωδή στη ζωή και στην αγάπη. Μια ποίηση βαθιά κι αληθινή μέσα στην απλότητά της. Ο Νερούδα είχε πεί: "Όλα τα μονοπάτια οδηγούν στον ίδιο στόχο: Να εκφράσουμε στους άλλους αυτό που είμαστε" και η ποίησή του είναι στ' αλήθεια η απόδειξη αυτής της φράσης του.
Βρείτε τα έργα του εδώ!
