Νιώθεις ότι δεν έχεις τι να διαβάσεις ή ότι τα διάβασες όλα μέσα σ’ αυτήν την παρατεταμένη καραντίνα;
Μην ανησυχείς γιατί έχουμε πολλές και πολύ ενδιαφέρουσες νέες προτάσεις που θα σε συναρπάσουν! Βιβλία ιδανικά για τα ανοιξιάτικα απογεύματα, ή ακόμα για να ετοιμάσεις τη λίστα σου για το καλοκαίρι.
Τα νέα της ελληνικής αλλά και της μεταφρασμένης λογοτεχνίας είναι, ευτυχώς, πολλά και πολύ θετικά!
Για ρίξε μια ματιά:
Όλοι θέλουν να χορεύουν, Alberto Garlini, εκδόσεις Πόλις
Στην Εμίλια-Ρομάνια της Ιταλίας, ο Ρομπέρτο, οκτώ χρονών, παρακολουθεί το τρομακτικό έθιμο της τελετουργικής σφα[1]γής του χοίρου. Εκείνη τη μέρα αποκτά έναν καινούργιο φίλο, τον Ρικάρντο, και μαζί συναντούν τυχαία έναν νεαρό συγγραφέα, τον Πιερ –χαρακτήρας που βασίζεται στον συγγραφέα Pier Vittorio Tondelli–, ο οποίος τους προστατεύει από τους ναρκομανείς της περιοχής. Ο Παζολίνι έχει δολοφονηθεί την προηγούμενη νύχτα, μια εποχή τελειώνει, μια νέα εποχή ανατέλλει: η δε[1]καετία του ’80 διαφαίνεται στον ορίζοντα. Τα δύο αγόρια μπαίνουν στην εφηβεία, στην εποχή του έρωτα: ο Ρικάρντο έχει την Κιάρα, τον έρωτα της ζωής του, και ο Ρομπέρτο ξαναβρίσκει τον Πιερ, που τον αγαπάει κι ύστερα τον εγκαταλείπει. Δια[1]σχίζουν αυτά τα χρόνια συνεχώς μεθυσμένοι, τρέχοντας με μεγάλη ταχύτητα στους δρόμους της Ευρώπης, από τα πάρτι της Ιμπίθας στη Ρώμη των πρώτων πολιτιστικών φεστιβάλ, από την Οδησσό στη Βαρκελώνη, ώς την αναπόφευκτη καταστροφή. Το Όλοι θέλουν να χορεύουν παρακολουθεί τη διαδρομή και των τεσσάρων –του Πιερ, του Ρομπέρτο, του Ρικάρντο και της Κιάρας– , που αυτή η βίαιη και σκοτεινή περίοδος θα τους ενώσει και έπειτα θα τους χωρίσει, κάποιους θυσιάζο[1]ντας και κάποιους ως εκ θαύματος διασώζοντας.
Λυρικό και μαγευτικό, το Όλοι θέλουν να χορεύουν είναι άλλος ένας σταθμός στο ταξίδι του Αλμπέρτο Γκαρλίνι στην
πρόσφατη ιταλική ιστορία. Αυτή τη φορά, μας βυθίζει στη δεκαετία του ’80, και το πορτρέτο που της φτιάχνει είναι σκο[1]τεινό και γιορτινό, ραφινάτο και βίαιο, αλλά πάντα χωρίς καμία παραχώρηση.
Με το έργο του, ο Αλμπέρτο Γκαρλίνι αποδεικνύει ότι διαθέτει μεγάλο ταλέντο και μια άκρως ποιητική αίσθηση που του επι[1]τρέπει να καταπιάνεται με θέματα τελείως διαφορετικά μεταξύ τους, όπως η ιταλική Άκρα Δεξιά, το ποδόσφαιρο ή ο Πιερ
Πάολο Παζολίνι. Στο Όλοι θέλουν να χορεύουν, που μας μεταφέρει στη δεκαετία του ’80, τρεις νέοι ζουν τον έρωτα με ακραίο
πάθος. Ζουν τα καλύτερά τους χρόνια, κουβαλώντας μαζί τους τις προσδοκίες και την αγωνία των τραγουδιών του Claudio.
Άμστερνταμ, Ian Mcewan , εκδόσεις Πατάκη
Δύο παλιοί φίλοι. Εραστές και οι δύο, στα νεανικά τους χρόνια, της πληθωρικής και αγαπηµένης Μόλλυ Λέιν που µόλις έχει αφήσει αυτόν τον µάταιο κόσµο. Ο Βέρνον είναι γνωστός δηµοσιογράφος, διευθυντής εφηµερίδας σήµερα. Ο Κλάιβ είναι ο πιο διακεκριµένος συνθέτης σύγχρονης σοβαρής µουσικής στη Βρετανία της δεκαετίας του ενενήντα. Την επαύριον της κηδείας της Μόλλυ, ο Κλάιβ θα ζητήσει από τον Βέρνον µια απόδειξη φιλίας που θα οδηγήσει σε µια συµφωνία µε απρόβλεπτες και αναπάντεχες επιπτώσεις. Και ο ένας και ο άλλος θα προχωρήσουν σε ολέθριες αποφάσεις ηθικής τάξεως τις επόµενες µέρες, η φιλία τους θα δοκιµαστεί, τα όριά τους, ψυχικά και πνευµατικά, θα κλυδωνιστούν επικίνδυνα. Το Άµστερνταµ (βραβείο Booker 1998) είναι ένα µυθιστόρηµα για τη φιλία, τον έρωτα, τις µηχανορραφίες στον πολιτικό στίβο, τον νεοκυνισµό και τη σκληρότητα µιας εποχής που ακροβατεί ανάµεσα στη γενικευµένη απάθεια και στην εκ νέου επινόηση της συγκίνησης, του συναισθήµατος και της ευαισθησίας. «Ένα σκοτεινό αριστούργηµα, µια διαχρονική ιστορία ηθικού διλήµµατος µεταµφιεσµένη σε ψυχολογικό θρίλερ». The New York Times «Ο ΜακΓιούαν αποδεικνύεται µια από τις πιο ξεχωριστές φωνές της Μεγάλης Βρετανίας. Συναρπαστικό και απολαυστικά σαρκαστικό!» Chicago Tribune
Αυτοχειρία, Édouard Levé, Εκδόσεις Κείμενα
Στο βιβλίο πραγματεύεται τη ζωή του καλύτερού του φίλου, ξεκινώντας από το τέλος της: την αυτοκτονία του. Με το εύρημα αυτό της χρονικής αντιστροφής, η αυτοκτονία μοιάζει με αφετηρία, με την ιδρυτική πράξη, και όχι με την κατάληξη της ζωής του φίλου. Ο αυτοπυροβολισμός των πρώτων σελίδων παραπέμπει στο σύνθημα εκκίνησης, στο πάλαι ποτέ μπαμ του αφέτη στους αγώνες στίβου. Από κει και μετά ξεκινά πράγματι ένας αγώνας δρόμου: ο Λεβέ πρέπει να προλάβει να πει αυτά που θέλει για τον φίλο του, χωρίς να τηρεί καμία σειρά, καμία ακολουθία, χρονική, λογική, αξιολογική ή άλλη. Πρόκειται για μία απολύτως προσωπική και ιδιότυπη φόρμα και δομή, για ένα είδος που μοιάζει με τελευταίο κρίκο στην αλυσίδα της εξελικτικής διαδικασίας της γραφής, και που δεν συναντάται πουθενά αλλού στην παγκόσμια λογοτεχνία, προκαλώντας με την οριακότητά του τον συναρπαγμό και την καθήλωση του αναγνώστη. Η στιχουργική έκπληξη την οποία ο συγγραφέας μας επιφυλάσσει στο τέλος, το τραγούδι που συμπυκνώνει σε τρίστιχα όλη του την ύπαρξη, επικυρώνει τη μοναδικότητα στον τρόπο της γραφής αλλά και στον τρόπο της φυγής, καθώς ο Λεβέ, μας έκανε το ανά χείρας δώρο και αμέσως μετά αναχώρησε, αναχώρησε για το άγνωρο, τραγουδώντας.
Η Σιωπή δεν σε κρατά ζωντανό, Τάσος Παπαναστασίου, Εκδόσεις Μεταίχμιο
Αποσυρμένος στο Καρπενήσι, σε μια εκούσια σύντομη παύση από τα καθήκοντά του, ο ιδιόρρυθμος Αστυνόμος θα αναγκαστεί να επιστρέψει στη δράση για χάρη μιας δεκαπεντάχρονης και της γιαγιάς της, που ζητούν τη βοήθειά του. Ο φόνος που θα κληθεί να εξιχνιάσει έχει πίσω του ένα καλά θαμμένο μυστικό, και για να το φέρει στο φως ο Απτόσογλου θα χρειαστεί να ξεμπερδέψει νήματα που μπλέκουν τις οικογενειακές του μνήμες και τον γενέθλιο τόπο του, τη Θεσσαλονίκη, με το Ολοκαύτωμα και τον Εμφύλιο. Η Νίνα, που κατόρθωσε να επιβιώσει στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, ο αμφίθυμος Σίμος, ο μελαγχολικός γιος τους Χάρης και η απρόβλεπτη εγγονή τους Σοφία, εμπλέκονται με τα αδυσώπητα γεγονότα του πολέμου, του ακραίου διχασμού, του μίσους και της απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής που χαρακτήρισαν τα μέσα του εικοστού αιώνα. Μια περιπέτεια που εκκινεί από τα τυπικά χαρακτηριστικά ενός αστυνομικού μυστηρίου καταλήγει σε περιπέτεια υποψιασμένων και ανυποψίαστων προσώπων με την Ιστορία. Στο κέντρο της δεν αργεί να φτάσει η πρόκληση ενός ακόμη ορίου, αυτού που διακρίνει την αποστροφή προς τον αποκτήνωση του ανθρώπου από τη νοσταλγία της με κίνητρο την εκδίκηση. Στο μυθιστόρημα του Τάσου Παπαναστασίου το μοτίβο whodunnit γίνεται το πρόσχημα για να συζητηθεί το αδυσώπητο ερώτημα: Ποιος αντέχει να μη γίνει μέρος του Κακού, αν αυτό θα τον κρατήσει ζωντανό;
Το πέρασμα του μακελάρη, John Williams, ΕκδόσειςGutenberg
Πέντε χρόνια πριν τον Στόουνερ, ο John Williams είχε εκδώσει το Πέρασμα του Μακελάρη, ένα μυθιστόρημα αυτογνωσίας που διαδραματίζεται στα τέλη του 19ου αιώνα στην Αμερική, σε μια φανταστική πόλη-ορμητήριο κυνηγών, στο Πέρασμα του Μακελάρη, και στα άγρια βουνά της περιοχής, όπου κάθε μέρα χιλιάδες βουβάλια σφάζονται για το δέρμα τους. Ο κεντρικός ήρωας, ο Γουίλιαμ Άντριους, εγκαταλείπει τις σπουδές του στο Χάρβαρντ, επηρεασμένος από τις διδαχές του Έμερσον και του του Θορό για τη φύση και τον άνθρωπο. Πηγαίνει στην Άγρια Δύση, γίνεται κυνηγός βουβαλιών και μέσα σε αυτό το βίαιο και αιματηρό σκηνικό ανακαλύπτει τον εαυτό του. «Το Πέρασμα του Μακελάρη άνοιξε τον δρόμο στον Κόρμακ ΜακΚάρθι» (New York Times Book Review).
Ο Κήπος του Λουξεμβούργου και άλλα κείμενα, Νίκος Αλιφέρης, Εκδόσεις Άγρα
"Εκπλήσσομαι πάντα όταν διαπιστώνω πως ο στοχασμός πάνω στις τέχνες και τα γράμματα μπορεί συχνά να μετατραπεί σε πολιτική σκέψη. Αν η πραγμάτωση ενός έργου τέχνης, λοιπόν, κατά τον εθνικό μας ποιητή, απαιτεί λογισμό και όνειρο, το ίδιο χρειάζεται και η πολιτική. Όχι μόνον από πλευράς πρωταγωνιστών αλλά ακόμη και για μια ισορροπημένη στάση όλων μας απέναντι στα πολιτικά πράγματα. [...] Δίχως τον λογισμό καταλήγουμε σ' ένα συναισθηματικό έργο τέχνης. Ή, αντιστοίχως, στην συναισθηματική στάση του πολίτη. Στην θολή ματιά που συσκοτίζει τον νου. Δίχως πάλι το όνειρο, το καλλιτεχνικό έργο δεν έχει πνοή. Η δε πολιτική στερείται οράματος και εν τέλει ξεπέφτει σ' έναν στεγνό πραγματισμό".
Οι Αθηναίοι ταξιτζήδες, η ανθρώπινη βλακεία, η κοινοτοπία, η ποίηση αλλά και η μετάφρασή της, οι σύγχρονοι Θερσίτες, οι μικροπολιτικοί, η 17 Νοέμβρη, η Αθηναϊκή Δημοκρατία κι ο Αριστοφάνης, ο Παπαδιαμάντης, ο Σικελιανός αποτελούν ορισμένα από τα θέματα τα οποία πραγματεύεται ο συγγραφέας στον παρόντα τόμο. Σκοπός του να καταδείξει ανάμεσα σε άλλα: πως ζητήματα πνευματικά, κοινωνικά, πολιτικά είναι δυνατόν συχνά να ιδωθούν ή και να εξεταστούν υπό τον λύχνο των κλασικών, ελληνικών και μη, λογοτεχνικών κειμένων. Πλουτίζοντας την ματιά μας. Διότι, εν τέλει, αν τα γράμματα δεν μας καθιστούν, δυνάμει, σοφότερους και πιο διεισδυτικούς, δικαιολογημένα δεν θα καταντήσουν ένα καταναλωτικό προϊόν καλοκαιρινής αναψυχής; Και δεν θα 'πρεπε τότε, δικαίως, να "εξοριστούν" από την Πολιτεία; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Αυτά και άλλα πολλά θα βρείτε πανεύκολα εδώ αλλά και στα φυσικά μας καταστήματα!
Καλή ανάγνωση!
