Ο πρωταγωνιστής της μεγάλης θεατρικής επιτυχίας «Το Σώσε» εκμυστηρεύεται στο GreekBooker το χριστουγεννιάτικο δώρο που θέλει να κάνει στους άλλους και τον εαυτό του, αλλά και πώς διατηρεί την ισορροπία ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία.

Τι είναι αυτό που σας συγκινεί στα Χριστούγεννα;

Τα φωτάκια. Είτε μιλάμε για φωτάκια που βρίσκονται στο δρόμο είτε για αυτά που φωτίζουν τα σπίτια μας, η ζεστασιά που εκπέμπουν είναι κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ. Ιδανικά, θα ήθελα να μένω σε κατάστημα που πουλάει φωτιστικά, να είναι δηλαδή κάθε μέρα Χριστούγεννα.

Αν ο Άγιος Βασίλης ήταν θεατρικός ρόλος πώς θα τον προσεγγίζατε;

Να πω ότι πολλές φορές έχω υποδυθεί τον Άγιο Βασίλη, αλλά όχι στην σκηνή. Αν όμως ήταν ένας θεατρικός ρόλος, θα έπρεπε να ενεργοποιούσα όση καλοσύνη υπάρχει στον πλανήτη και να την έβαζα σε μια κοιλιά. 

Και σε τι θα μετουσιωνόταν αυτή η καλοσύνη;

Να μην έμενε κανένα παιδί χωρίς δώρο -πολύ σημαντικό αυτό. Θυμάμαι πως στα παιδικά μου χρόνια, όταν  έβλεπα διάφορες απεικονίσεις του Άγιου Βασίλη πάντα παρατηρούσα τον σάκο. Σε περίπτωση που ήταν μισογεμάτος, στεναχωριόμουν διότι σκεφτόμουν ότι δεν θα έφταναν τα δώρα για όλους και, κάνοντας μια προβολή στη δική μου καθημερινότητα, φοβόμουν ότι ίσως να έμενα κι εγώ χωρίς δώρο. Από την άλλη, αν ο σάκος ήταν γεμάτος ή καταλάβαινα πως όλα τα παιδιά είχαν πάρει το δώρο τους, ένιωθα πιο ήσυχος.

Οι ηθοποιοί χρησιμοποιείτε το ρήμα «παίζω» για να περιγράψετε τη δουλειά σας. Πόσο σημαντικά είναι το παιχνίδι και η παιδικότητα σε αυτό που κάνετε;

Είναι από τα πιο βασικά «υλικά» της τέχνης μας. Αν, ας πούμε, φτιάχναμε ένα κέικ, θα ήταν το αλεύρι -τόσο απαραίτητο. Το είσαι ανοιχτός προκειμένου να καταλάβεις ότι όλο αυτό που κάνεις είναι ένα παιχνίδι. Στις πρόβες μιας παράστασης είναι απαραίτητο να ενδίδουμε στην παιδικότητα μας, μαζί φυσικά με τον απαραίτητο αυτοέλεγχο και, στη συνέχεια, πάνω στην σκηνή είναι πολύ όμορφο για την ψυχή και το μυαλό να έχεις ωραίους συμ-παίκτες. Είμαστε τυχεροί που το ζούμε αυτή την περίοδο στο «Το Σώσε».

Δεδομένου ότι περνάτε ένα πολύ μεγάλο μέρος του χρόνου σας βιώνοντας μια συνθήκη μυθοπλασίας, πόσο ευδιάκριτα είναι γενικά τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία;

Όταν δεν έχω παράσταση, πρόβα ή μελέτη για κάποιο ρόλο, επιλέγω απόλυτα συνειδητά την υπόλοιπη μέρα να συνδέομαι με τη γη, με τους ανθρώπους και την κανονικότητα. Άλλωστε, σε κάθε ρόλο ή κείμενο, ανεξαρτήτως πόσο απαιτητικά είναι, πρέπει να βάλεις και κάτι πολύ δικό σου προκειμένου να βγει ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Ειδικά στις πρόβες, που μπορεί να κρατήσουν πέντε και έξι ώρες, είναι πολύ ψυχοφθόρο αυτό. Επομένως χρειάζεται η καθημερινότητα, τόσο ως αντίσταση όσο και ως υπενθύμιση προς τον εαυτό σου ότι δεν τρέχει και τίποτα με αυτό που κάνεις, ένας ακόμα άνθρωπος είσαι και εσύ». 

Ένα χριστουγεννιάτικο δώρο που θέλετε να χαρίσετε και ακόμα δεν το έχετε καταφέρει;

Το πειρατικό καράβι της Playmobil. Το έχω απωθημένο αυτό το δώρο και όχι μόνο θα το χαρίσω σε άλλους, αλλά θα το κάνω δώρο και στον εαυτό μου. Θα ήθελα να το στόλιζα αντί για δέντρο.

Σε ποιο βιβλίο ανατρέχετε στις γιορτές;

Έχω έναν προσωπικό αυτοματισμό να πηγαίνω σε επιλογές που δεν έχουν καμία σχέση με τη γιορτή και το κλίμα των Χριστουγέννων, αλλά προσφέρουν την ίδια θέρμη στην καρδιά. Τέτοιες μέρες από μικρό παιδί ανατρέχω στο «Καπλάνι της βιτρίνας» (εκδ. Μεταίχμιο) της Άλκη Ζέη, το οποίο διαδραματίζεται το κατακαλόκαιρο. Έβρισκα κάτι πολύ ενδιαφέρον σε αυτή την αντίθεση.

Θα βρείς την συνέντευξη στο περιοδικό μας που κυκλοφορεί αυτό το μήνα!