Η πρωταγωνίστρια του τηλεοπτικού «Ο παράδεισος των κυριών» και της παράστασης «H Βίλα (Ο δρόμος που δεν πήραν)» δεν πίστεψε ποτέ στον Άγιο Βασίλη, όμως πάντα θα αναζητεί τις ιστορίες που φτιάχνουν οι άνθρωποι για να έρχονται πιο κοντά. Η Νατάσα Εξηνταβελώνη μιλά στο GREEKBOOKER για τη δική της σχέση με τα Χριστούγεννα, τη νοσταλγία και τη φαντασία.
Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνησή σας από τα Χριστούγεννα;
Δεν είμαι πολύ των Χριστουγέννων, να πω την αλήθεια. Για πολλά χρόνια τα Χριστούγεννα μού θύμιζαν δύσκολες καταστάσεις. Πάντα σκεφτόμουν τους ανθρώπους που είναι μόνοι τους αυτές τις μέρες ή όσους βρίσκονται σε ένα νοσοκομείο ή εκείνους που είναι άστεγοι. Δεν ξέρω γιατί, αλλά με έριχνε αυτή η περίοδος. Ωστόσο, έχει αλλάξει κάπως αυτό τα τελευταία χρόνια χάρη στη βοήθεια των αγαπημένων μου ανθρώπων. Επομένως, η πιο χαρακτηριστική χριστουγεννιάτικη ανάμνηση είναι η φετινή: στολίσαμε το δέντρο μαζί με τους φίλους μου και τα παιδιά τους.
Ανάμεσα σε αυτά που σας απωθούσαν ήταν και αυτό το αίσθημα της επιβεβλημένης χαράς;
Φυσικά! Είναι στρεσογόνα αυτή η αίσθηση ότι πρέπει να καταναλώσουμε περισσότερο ή ότι πρέπει να είμαστε περισσότερο χαρούμενοι και γιορτινοί. Τηρουμένων των αναλογιών, υπάρχουν πολλές ομοιότητες με τα γενέθλια. Όλοι περιμένουν από εσένα να είσαι χαρούμενος και να νιώθεις πολύ καλά ανήμερα των γενεθλίων σου και αυτό τελικά να σου δημιουργεί πολύ άγχος.
Από τα παραπάνω καταλαβαίνω ότι δεν τα πηγαίνατε και πολύ καλά με τον Άγιο Βασίλη…
Ναι, αλήθεια είναι αυτό. Δεν πίστευα πάρα πολύ σε αυτόν.
Πιστεύετε ότι μπορεί να χρειαζόμαστε λίγο και το ψέμα στη ζωή μας;
Δεν ξέρω πώς αντιλαμβάνεται και πώς ορίζει κάποιος το ψέμα. Ωστόσο, στις ζωές μας χρειαζόμαστε σίγουρα τη φαντασία και τις ιστορίες που φτιάχνουμε – αμφότερα είναι πολύ διαφορετικά από το ψέμα. Γι’ αυτόν τον λόγο άλλωστε πιστεύω ότι και η δουλειά του ηθοποιού είναι στρατευμένη όχι με το ψέμα, αλλά με την αλήθεια και με το ερώτημα «τι είναι ο άνθρωπος». Πιστεύω ότι δεν υπάρχει κάτι πιο αληθινό από το να θέτουμε με ειλικρίνεια στους εαυτούς μας και τις κοινωνίες αυτό το ερώτημα.
Φέτος που γιορτάζετε τα Χριστούγεννα παρέα με παιδιά, άλλαξε ο τρόπος που αντιλαμβάνεστε αυτές τις μέρες;
Εντελώς. Ειδικά φέτος θα προσπαθήσω να γιορτάσω τον κοινό χρόνο που θα περάσω μαζί με τους δικούς μου και τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Τον θεωρώ πολύτιμο, ειδικά με τον τρόπο που έχει διαμορφωθεί πλέον η καθημερινότητά μας.
Νοσταλγείτε στη διάρκεια των γιορτών;
Γενικά νοσταλγώ, όχι μόνο τα Χριστούγεννα. Συνδέομαι πολύ με το παρελθόν, με τα παιδικά μου χρόνια, με παλιότερες εποχές – όχι απαραίτητα ξέγνοιαστες. Το παρελθόν καταλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος της σκέψης μου. Ωστόσο, το παρόν πάντα νικάει – είναι το πιο δραστικό σημείο.
Υπάρχει κάποιο βιβλίο στον οποίο ανατρέχετε στη διάρκεια των γιορτών;
Ναι, είναι η Τέχνη της αγάπης (εκδ. Διόπτρα) του Έριχ Φρομ. Νομίζω ότι μου το είχαν χαρίσει τέτοιες μέρες, σίγουρα όμως το είχα δωρίσει Χριστούγεννα στον κολλητό μου φίλο.
Και ποιο κομμάτι θα έπρεπε να βρίσκεται στη λίστα κάθε χριστουγεννιάτικου trash party;
Εύκολο. Τα «Χριστούγεννα» της Δέσποινας Βανδή. Τώρα πώς από τον Φρομ φτάσαμε στα «Χριστούγεννα», αυτά είναι τα ωραία της ζωής.
Η μαγεία των Χριστουγέννων θα έλεγε κάποιος…
Ναι, θα μπορούσε.
Σ Υ Ν Ε Ν Τ Ε Υ Ξ Η Σ Τ Ο Ν Γ Ι Ω Ρ Γ Ο Π Ο Λ Υ Μ Ε Ν Ε Α
