Σαν σήμερα, το 1944, φεύγει από τη ζωή ο Αττίκ, ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες συνθέτες και στιχουργούς της ελαφράς μουσικής.

Γεννημένος στην Αίγυπτο το 1885, ο Κλέων Τριανταφύλλου έζησε μια ζωή γεμάτη με αγάπη για τη μουσική και πάθος για την τέχνη, η οποία κατέληξε να σημαδεύει μια ολόκληρη εποχή.

Κατά τα παιδικά του χρόνια, ο Κλέων μεγάλωσε σε μια εύπορη οικογένεια ασπάζοντας τη γαλλική κουλτούρα της εποχής. Ήδη από μικρή ηλικία, φαινόταν η αγάπη του για τη μουσική. Οι γονείς του διέκριναν την εξυπνάδα του και το ταλέντο του και τον ενθάρρυναν να ακολουθήσει το πάθος του.

Οι σπουδές στο Παρίσι και η επιστροφή στην Αθήνα

Έφηβος, αποφασίζει να φύγει για μουσικές σπουδές στο Παρίσι, όπου ανακαλύπτει και επίσημα πλέον πως θέλει να ζήσει ως καλλιτέχνης. Ξεκινά να συνθέτει και να ερμηνεύει μπροστά σε ενθουσιώδεις ακροατές στα κλαμπ του Παρισιού, κερδίζοντας την αγάπη και τον σεβασμό του κοινού. Γρήγορα, η φήμη του διασχίζει τα σύνορα της Ευρώπης, κερδίζοντας την αναγνώριση από τον κόσμο.

Όμως η αδελφή του, αντιμετωπίζοντας μια σοβαρή ασθένεια, τον ωθεί στο να επιστρέψει στη γενέτειρά του, την Αθήνα.

Εκεί, συνεχίζει να παίζει δικές του συνθέσεις στο πιάνο, τραγουδώντας και σφυρίζοντας τις μελωδίες του σε νυχτερινά μαγαζιά ενώ παράλληλα συνεχίζει να συνθέτει τραγούδια, χωρίς όμως να λαμβάνει την αναγνώριση που του άξιζε. Όταν όμως ξεκινά περιοδείες στην Ευρώπη και τη Ρωσία, καταλαβαίνει την πραγματική δύναμη της μουσικής του.

Η Μάντρα

Το 1930, ο Αττίκ  ξεκινά ένα πρωτοποριακό εγχείρημα που άφησε εποχή - τη Μάντρα.

Τι ήταν, όμως, αυτή η Μάντρα; Ήταν ένας καλλιτεχνικός όμιλος με τραγουδιστές, παρουσιαστές, μίμους με πολλές δημόσιες εμφανίσεις και εκδηλώσεις που μαγνήτισαν το κοινό της Αθήνας. Το 1938 η Μάντρα εγκαθίσταται μόνιμα σε μια αθηναϊκή ταβέρνα, την Μονμάρτη, στη διασταύρωση των οδών Αχαρνών και Ηπείρου. Στη Μάντρα κάνουν τα πρώτα τους βήματα η Κάκια Μένδρη, η Δανάη, η Νινή Ζαχά, οι αδελφές Καλουτά, ο Μίμης Τραϊφόρος, ο Οικονομίδης κ.ά. Ο Αττίκ συνεργάστηκε επίσης με μεγάλα ονόματα της εποχής, όπως ο Δ. Ευαγγελίδης, ο Βώττης και ο Παντελής Χορν, προσφέροντας μοναδικές εμπειρίες στο κοινό της εποχής.

"Ζητάτε να σας πω", το αριστούργημα που γράφτηκε σε μόλις 10'

Το μαγευτικό με τον Αττίκ, όμως, δεν ήταν μόνο το εκπληκτικό ταλέντο του στη μουσική. Ήταν ένας καλλιτέχνης με αισθητική, γεμάτος πάθος και αφοσίωση. Τον έκανε να λάμπει η αγάπη του για τις γυναίκες, που συχνά αποτέλεσε την κινητήρια δύναμη στη σύνθεση των τραγουδιών του.

Η Μαρίκα Φιλιππίδου ήταν μια από αυτές. Μάλλον και η γυναίκα που τον στιγμάτισε περισσότερο. Την ερωτεύτηκε παράφορα, παντρεύτηκαν και έζησαν μαζί για  περίπου τέσσερα χρόνια. Ωστόσο, το 1914, ο δρόμος τους χωρίστηκε. Εκείνη αποφάσισε να ακολουθήσει τον ιλαρχο Σταμάτη Μερκούρη, ο οποίος αργότερα έγινε ο σύζυγός της και ο πατέρας της Μελίνας. Ο Αττίκ είχε γράψει το «Είδα μάτια» για κείνη, μετά τον χωρισμό τους, όμως, απέφευγε να το ερμηνεύει στην Μάντρα.

Ένα βράδυ, η Μαρίκα Φιλιππίδου, λαμπερή και όμορφη, συνοδευόμενη από τον Σταμάτη Μερκούρη, πήγε στη Μάντρα του Αττίκ. Το κοινό που ήταν εκεί, μόλις αντιλήφθηκε την παρουσία της, άρχισε να του ζητά να παίξει το «Είδα μάτια». Εκείνος ταραγμένος, σηκώθηκε και πήγε πίσω από τη σκηνή, μη μπορώντας να ελέγξει τα συναισθήματά του. Έλειψε για  δέκα λεπτά και επέστρεψε με το κορυφαίο τραγούδι της καριέρας του. Έκατσε στο πιάνο κι έπαιξε το κομμάτι που μόλις είχε συνθέσει...

Το Τέλος

Τον Αύγουστο του 1944, περνώντας με το ποδήλατό του μπροστά από την είσοδο του Πολυτεχνείου, ακούμπησε ξυστά δύο γερμανούς στρατιώτες, οι οποίοι τον έδειραν άγρια, χτυπώντας τον στο κεφάλι και τον εγκατέλειψαν αιμόφυρτο. Λίγους μήνες μετά αυτοκτόνησε παίρνοντας υπερβολική δόση υπνωτικών χαπιών. Το γεγονός φαίνεται πως στάθηκε ως αφορμή και όχι ως αιτία για μια προαναγγελθείσα αυτοκτονία, αποτέλεσμα κατάθλιψης στην οποία είχε περιπέσει. «Δεν αντέχω πια [...] Είναι καιρός να τελειώνει αυτό το μαρτύριο της ζωής μου [...] Η λύρα μου έσπασε {...] Η συμφωνία μένει ημιτελής» εκμυστηρεύθηκε στο ζεύγος Χαιρόπουλου λίγους μήνες πριν.

Παρόλο που το φως του έσβησε πρόωρα, το έργο του Αττίκ ζει ακόμη στις καρδιές μας μέσα από τη μουσική του.

Μια αφιέρωση σε έναν από τους μεγαλύτερους Έλληνες μουσικούς  που γνωρίσαμε ποτέ.