Ένας από τους μεγαλύτερους μαέστρους, ο Claudio Abbado, έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα το 2014.
Εμείς επιλέξαμε 10 φωτογραφίες από τη ζωή και την καριέρα του ανθρώπου που άνοιξε το μουσικό μονοπάτι σε όλο τον κόσμο – από τη Σκάλα του Μιλάνου στη Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου, από το Σικάγο στη Βιέννη και το Βερολίνο.
Υπήρξε λάτρης του γερμανικού ορχηστρικού ρεπερτορίου, καθώς και των συνθετών Rossini και Verdi.
1.Το ¨μπλέξιμο¨ με τη μουσική
Γεννήθηκε στο Μιλάνο στις 26 Ιουνίου 1933, και υπήρξε γιος βιολονίστα και συνθέτη. Ο πατέρας του ήταν ο πρώτος του δάσκαλος πιάνου. Ο Claudio πήρε την απόφαση να γίνει μαέστρος σε πολύ νεαρή ηλικία, αφού παρακολούθησε μια παράσταση με τα Νυχτερινά του Claude Debussy.
Λογικό!
2.Ένας πραγματικά ευγενικός μαέστρος
Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο πιάνο, και τη σύνθεση, στο Ωδείο του Μιλάνου, ο Abbado συνέχισε τις σπουδές του στη διεύθυνση ορχήστρας, στη Μουσική Ακαδημία της Βιέννης. Ως νέος, είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει πολλές πρόβες στο Μιλάνο με επικεφαλής θρύλους όπως ο Τοσκανίνι και ο Φουρτβένγκλερ. Αργότερα χαρακτήρισε το τρόπο του Τοσκανίνι ¨τυραννικό¨ ως προς τη συμπεριφορά του με τους μουσικούς, πράγμα που τον απώθησε και τον έκανε να σιγουρευτεί πως θέλει να επικοινωνεί με σεβασμό και αμοιβαία αγάπη για τη μουσική!
3.Το βραβείο διεύθυνσης ορχήστρας
Σε ηλικία 25 ετών, κερδίζει το πρώτο βραβείο στον διεθνή διαγωνισμό μαέστρων Serge Koussevitsky στο Μουσικό Φεστιβάλ Tanglewood, εισιτήριο που τον οδήγησε σε μια συνεργασία με την Φιλαρμονική της Ιταλίας. Πέντε χρόνια αργότερα, το 1963 κερδίζει το πρώτο βραβείο Δημήτρη Μητρόπουλου, το οποίο του έδωσε τη δυνατότητα να εργαστεί για πέντε μήνες με τη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης.
4.Η λατρεία των Ιταλών για τον Abbado
Σε ηλικία 27 ετών κάνει το ντεμπούτο του στη Σκάλα του Μιλάνου και στη συνέχεια υπηρετεί ως διευθυντής ορχήστρας από το 1968 έως το 1986. Αυτό που τον ξεχωρίζει, πέραν του ταλέντου του, είναι πως εκτός του παραδοσιακού ιταλικού ρεπερτορίου, παρουσιάζει επίσης μια σύγχρονη όπερα κάθε χρόνο, καθώς και μια σειρά συναυλιών αφιερωμένη στην έργα των Berg και Mussorgsky.
5.Ένας άνθρωπος του «λαού»
Το 1982 ιδρύει μια από τις γνωστότερες ορχήστρες, τη Filarmonica della Scala και επεξέτεινε την περίοδο της όπερας σε 4 μήνες, εστιάζοντας στο ανέβασμα «φθηνών» παραστάσεων για τους εργάτες και τους φοιτητές. Όραμα του η απόλαυση της κλασικής μουσικής όχι μόνο από προύχοντες αλλά και από ανθρώπους με χαμηλότερο εισόδημα.
6. Η ζωή στη Βιέννη
Κάποια χρόνια πριν την ίδρυση της Filarmonica della Scala, το 1965, ο Abbado διευθύνει τη Φιλαρμονική της Βιέννης για πρώτη φορά, σε μια συναυλία στο Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ και αργότερα γίνεται κι επίσημα μαέστρος της το 1971. Υπηρετεί ως μουσικός διευθυντής και διευθυντής ορχήστρας για την Κρατική Όπερα της Βιέννης από το 1986 έως το 1991, με αξιόλογες παραγωγές συμπεριλαμβανομένου του Boris του Mussorgsky Γκοντούνοφ.
7.Ο Abbado κατακτά τη Βρετανία
Το 1965, ο Abbado πραγματοποιεί το βρετανικό του ντεμπούτο με την Ορχήστρα Halle, ακολουθούμενο από το ντεμπούτο του με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου (LSO). Συνεχίζει τη συνεργασία σε τακτική βάση, με την LSO μέχρι το 1979. Από το 1979 έως το 1988 γίνεται ο κύριος μαέστρος της.
8.Στο Σικάγο
Από το 1982 έως το 1986 ο Abbado ήταν ο κύριος προσκεκλημένος μαέστρος της Συμφωνικής Ορχήστρας του Σικάγου. Και με τις δύο ορχήστρες, έκανε μια σειρά από πολύ αναγνωρισμένες ηχογραφήσεις για την Deutsche Grammophon.
9.Στα χνάρια του Karajan
Το 1989, η Φιλαρμονική του Βερολίνου εξέλεξε τον Abbado ως επικεφαλή μαέστρο τους για να διαδεχθεί τον Herbert von Karajan. Το 1998 ανακοίνωσε ότι θα έφευγε από τη Φιλαρμονική του Βερολίνου μετά τη λήξη του συμβολαίου του, μια τετραετία αργότερα.
10.Κατακτώντας ακόμα και τον καρκίνο
Ο Abbado διαγνώστηκε με καρκίνο του στομάχου το 2000 πράγμα που τον οδήγησε στην αφαίρεση τμήματος του πεπτικού του συστήματος. Μετά την ανάρρωσή του από τον καρκίνο, σχημάτισε την Ορχήστρα του Φεστιβάλ Λουκέρνης το 2003, οι συναυλίες της οποίας έτυχαν μεγάλης αναγνώρισης. Υπηρέτησε επίσης ως μουσικός διευθυντής της Ορχήστρας Μότσαρτ της Μπολόνια, στην Ιταλία. Στην Μπολόνια άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 80 ετών ενώ η σορός του μεταφέρθηκε και τάφηκε στην Ελβετία.
Μία εβδομάδα αργότερα, ως φόρο τιμής προς τη μνήμη του, η ιδρυθείσα από τον ίδιο «Φιλαρμονική της Σκάλας» εκτέλεσε το αντάτζιο της 3ης Συμφωνίας του Μπετόβεν («Marcia funebre») σε άδειο θέατρο (αλλά μεταδιδόμενο σε πλήθος που είχε συγκεντρωθεί στην πλατεία μπροστά στην όπερα και ζωντανά από τον ιστότοπο της «Σκάλας»).
