Η επιτυχία των Γερμανών προπαγανδιστών και των εγχώριων οργάνων τους στο πεδίο δράσης του Εθνικού Διχασμού οφειλόταν εκτός άλλων στην αμέριστη υποστήριξη που έτυχαν από την αντι-βενιζελική παράταξη και στα χρήματα που μπορούσαν να διαθέσουν στη διψασμένη ελληνική αγορά για την ποδηγέτηση της κοινής γνώμης μέσω της εξαγοράς εφημερίδων και συνειδήσεων. Οι «Γερμανοέλληνες» μόλις είχαν αρχίσει να διακρίνονται ως ξεχωριστό λήμμα στον εθνικό κατάλογο του πολιτικοκοινωνικού ονείδους, σε μια χώρα χωρίς ιδιαίτερη γερμανόφιλη παράδοση αλλά με αξιοσημείωτες προοπτικές και μέλλον… Στην Ελλάδα του Ελευθερίου Βενιζέλου και του βασιλιά Κωνσταντίνου και στην Ευρώπη του «Μεγάλου Πολέμου», ο Freiherrn Carl Schenck von Schweinsberg, γνωστός ως βαρόνος Schenck, και η εξωτική Ολλανδή χορεύτρια Μάτα Χάρι (Margaretha Zelle) ήταν απόφοιτοι του ίδιου προπαγανδιστικού σχολείου και φορείς δύο μεγάλων κατασκοπευτικών θρύλων. Με τη διαφορά ότι ο πρώτος δεν απέκτησε ποτέ τη φήμη της δεύτερης και έζησε τον δικό του ελληνικό μύθο – όσο τουλάχιστον αυτός κράτησε, περιτριγυρισμένος από αιθέριες υπάρξεις στην οριενταλιστική εκδοχή τους. Ούτε είχε την κατάληξη της διάσημης κατασκόπου γιατί οι ξένες προπαγάνδες και τα αντίστοιχα κατασκοπευτικά δίκτυα στην Ελλάδα, παρακολουθώντας τη γενικότερη εξέλιξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και ζώντας μέσα από τον υπηρεσιακό ανταγωνισμό, αναπτύχθηκαν μέσα σε μια κοινωνία κατακερματισμένη από την πολιτική σύγκρουση και σε έναν κρατικό οργανισμό με μηδαμινές αντιστάσεις και ανύπαρκτα στεγανά.