Τὸ βιβλίο, καλύπτοντας ἕνα χρονολογικὸ φάσμα ποὺ ἐκτείνεται κατὰ τὴν ἑλληνιστικὴ καὶ τὴν αὐτοκρατορικὴ ρωμαϊκὴ περίοδο, καὶ δίνοντας τὸ βάρος στὸν εὐρύτερο χῶρο τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου καὶ τῆς Ἐγγὺς Ἀνατολῆς, μελετᾶ τὶς μεταμορφώσεις ποὺ αὐτὴ ἡ «θεία διασπορὰ» ἐπέφερε στοὺς χαρακτῆρες τῶν θεῶν, μέσα ἀπὸ τὸ πρίσμα τῶν ὀνομάτων τους καὶ τῶν τρόπων μὲ τοὺς ὁποίους ἀπευθύνονταν ἢ ἀναφέρονταν σὲ αὐτοὺς οἱ θνητοί. Ὀνόματα καὶ λατρευτικὰ ἐπίθετα γίνονται κλειδιὰ γιὰ νὰ συνειδητοποιήσει ὁ ἀναγνώστης πόσο βαθιὰ καὶ ἀβίαστη ἦταν ἡ ἐπαφὴ τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ μὲ τὶς γηγενεῖς κουλτοῦρες τοῦ μεσογειακοῦ κόσμου καὶ γιὰ νὰ κατανοήσει, ὣς ἕναν βαθμό, τὸν ἀπίστευτα περίπλοκο καὶ δεκτικὸ κόσμο τοῦ ἀρχαίου πολυθεϊσμοῦ, ὁ ὁποῖος ἀποκτᾶ ἴσως μιὰ οἰκουμενικὴ διάσταση.