Η κλιματική κρίση είναι εδώ και πλέον όλο και λιγότεροι την αρνούνται. Ορισμένοι κυβερνώντες μάλιστα, που στο παρελθόν γελούσαν στο άκουσμα της φράσης, τη χρησιμοποιούν ως άλλοθι για τις δικές τους ευθύνες σε περιπτώσεις οικολογικών καταστροφών. Η κρίση αυτή δεν ήρθε τυχαία. Είναι αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης-μεγέθυνσης, η οποία θεωρεί ότι με κάποιο μα­γικό τρόπο μπορεί να είναι αέναη και συνεχής σε έναν πεπερασμένο πλανήτη. Συνέπειες της παραπάνω αντίληψης για την «ανάπτυξη» είναι η εντεινόμενη οικολογική και κοινωνική καταστροφή, καθώς και φαινόμενα όπως η διατροφική και υγειονομική κρίση (πανδημία της covid-19, αλλά και πανδημίες που έρχονται). Κρίσεις που είναι αλληλοτροφοδοτούμενες, αλληλεξαρτώμενες και συνεξελισσόμενες. Μεγάλα κινήματα στο πρόσφατο παρελθόν και η οικολογική συνειδητοποίηση μεγάλου μέρους του παγκόσμιου πληθυσμού ανάγκασαν τον καπιταλισμό να προσαρμοστεί και να «γυρίσει» το πράγμα προς όφελός του. Έτσι, μασκαρεύτηκε, συνεχίζοντας το καταστροφικό του έργο πάνω στη φύση και τους ανθρώπους αλλά πλέον με το νέο του, «πράσινο» προσωπείο μετά από εκείνο της «αειφόρου ανάπτυξης» Το βιβλίο αυτό αναδεικνύει τις δυσδιάκριτες πτυχές πίσω από την οικοκλιματική κρίση, ξεσκεπάζει κρυμμένες αλήθειες, αναδεικνύει τον πραγματικό ένοχο για το έγκλημα –τον αδηφάγο μεγεθυνσιακό καπιταλισμό υπό τις πρόσφατες εκδοχές του (χρηματιστική, ψηφιακή/πλατφορμική, κ.λπ.) και το πολυπλόκαμο μεγασύστημά του. Ταυτόχρονα προτείνει υλοποιήσιμες λύσεις-διεξόδους: σταδιακή και ελεγχόμενη δημοκρατικά απομεγέθυνση (με βάση τον βιο-χωρο-τόπο και τα «κοινά»), αυτοδιαχείριση και συνεργατική οικονομία, αυτοθέσμιση με αμεσοσυμμετοχική δημοκρατία σε όλα τα επίπεδα.