Η Αλχημεία δεν είναι απλώς μια τέχνη που διδάσκει τη μεταστοιχείωση των μετάλλων, αλλά είναι κυρίως μια αληθινή Πνευματική επιστήμη που οδηγεί στη γνώση του κέντρου όλων των πραγμάτων, στην Πηγή του Πνεύματος και της Ζωής. Η βάση της Αλχημείας είναι η κατανόηση των αντιστοιχιών ανάμεσα στην ύλη και στο Πνεύμα όπως εκφράζεται στα γνήσια αλχημιστικά κείμενα με τη γλώσσα της συμβολικής. Ο Αλχημιστής επιζητεί να ζευγαρώσει την Πρώτη ύλη και τον Πρωταρχικό Παράγοντα (το Μυστικό Πυρ) για να παράγει πρώτα μια καθαρή υδραργυρική ουσία, έπειτα το καυστικό θείο και τέλος τη «Φιλοσοφική Λίθο» που έχει τη δυνατότητα να μετατρέπει τα αγενή μέταλλα σε χρυσό. Οι διαδικασίες αυτών των υλικών σχέσεων απεικονίζουν τη φύση και τη δράση Παγκόσμιων Νόμων, αντανακλούν τη «σύνθεση» και τη «λειτουργικότητα» του ανθρωπίνου όντος, περιγράφουν σταδιακά την «Πνευματική του Πορεία» και χρησιμοποιούνται σαν σύμβολα ή εικόνες, που μεταφέρουν την ανθρώπινη συνείδηση από το υλικό στο Πνευματικό Επίπεδο, στον κόσμο των Θείων Ιδεών, όπου ο άνθρωπος αγνός και μετουσιωμένος πνευματικά, τελεί το μυστικό γάμο με το Πνεύμα της Θείας Αλήθειας κι έτσι το «αγενές»μεταμορφώνεται σε «ευγενές». Η ανακάλυψη της «Φιλοσοφικής Λίθου» με τη βαθύτερη πνευματική της έννοια είναι αναγκαία για την κατανόηση των δυνατοτήτων του ανθρώπου και προϋπόθεση για την ανακάλυψη της Πανάκειας ή του Ελιξιρίου της Ζωής, που μπορεί να μετατρέψει τον άνθρωπο από ύπαρξη υλική και σχετική, σε ύπαρξη Πνευματική και αιώνια.