Ο ρήτορας Λιβάνιος συνέθεσε και εκφώνησε τον 'Αντιοχικό' το 360 μ.Χ. προς τιμήν της γενέτειράς του, της Αντιόχειας. Από τη μια μεριά ο λόγος απηχεί κλασικές αξίες, όπως τη φιλοπατρία, τη συμμετοχή στα κοινά, τη μέριμνα για δίκαιη κατανομή του πλούτου. Από την άλλη μεριά αποτελεί πρόδρομο ενός νέου λογοτεχνικού είδους, της "εκφράσεως", μιας εξιδανικευμένης περιγραφής που επρόκειτο να ανθήσει στα βυζαντινά χρόνια. Ο Λιβάνιος σκιαγραφεί λεπτομερώς την τοπιογραφία, την αρχιτεκτονική μορφή και την κοινωνική σύνθεση μιας πόλης της ύστερης αρχαιότητας, ενώ παράλληλα μας παρέχει ανεκτίμητες πληροφορίες για ένα χώρο από τον οποίο σώζονται ελάχιστες αρχαιολογικές μαρτυρίες.