Το έργο αυτό θεωρείται ένα διδακτικό ποίημα. Εξελίσσεται το έργο, σε μια πόλη με τους άρχοντες και τους πολίτες της , με τη γη μοιρασμένη σε κλήρους ιδιόκτητους, και -συνέπεια της ιδιοκτησίας- νόμους και δικαστήρια και στρεψοδικίες κι ιδεολογική τάση προς τον μονοθεϊσμό. Το δίκιο δεν είναι πια στο αρματωμένο χέρι, ούτε στο πόλεμο κι η αρπαγή δεν είναι ο τρόπος βιοπορισμού, παρά μόνον η εργασία. Όλο το ποίημα αυτό είναι ένας ύμνος στην εργασία, προτροπή για εργασία και διδαχή για τη γεωργία και τη ναυτιλία.