Η "Άλκηστη" είναι το δράμα του θανάτου και της αναβίωσης της ενάρετης βασίλισσας που δέχθηκε να θυσιάσει τη ζωή της για να υποκαταστήσει στον Άδη τον μελλοθάνατο σύζυγό της, τον Άδμητο. Τα δύο αυτά καίρια γεγονότα καθορίζουν αποφασιστικά και τη δομή του έργου, που έχει δίπτυχη μορφή: Στο πρώτο και εκτενέστερο μέρος παριστάνεται ο θάνατος της νεαρής ηρωίδας και ο θρήνος γι' αυτόν, ενώ το δεύτερο και συντομότερο μέρος περιλαμβάνει τη συνειδητοποίηση εκ μέρους του Αδμήτου των οδυνηρών συνεπειών εξαιτίας του θανάτου της βασίλισσας και την ακύρωσή τους με τη θαυμαστή παρέμβαση του Ηρακλή, η οποία μετατρέπει την άφατη θλίψη σε αδόκητη χαρά. Το κέντρο του δράματος κατέχει ο πολυσυζητημένος αγώνας λόγων ανάμεσα στον Άδμητο και τον πατέρα του, τον Φέρητα, επεισόδιο που μεταθέτει στο παρόν μια αντιπαράθεση που χρονικά ανήκει στην περίοδο πριν από τον θάνατο της Άλκηστης, ενώ τώρα διεξάγεται μπροστά στο άψυχο σώμα της, και έτσι η σκηνή φορτίζεται συναισθηματικά ακόμη πιο έντονα.
Ενώ στην τραγωδία, όπως και στην καθημερινή ζωή, ο θάνατος είναι τελεσίδικα αμετάκλητος, στην "Άλκηστη" η ηρωίδα επανέρχεται στη ζωή. Η αναβίωσή της πραγματοποιείται σύμφωνα με την ουτοπική σκέψη του Χορού σε ένα άλλο έργο του Ευριπίδη, τον Ηρακλή, ότι διακριτικό γνώρισμα των ενάρετων ανθρώπων θα έπρεπε να είναι η δυνατότητα να ζήσουν μια δεύτερη ζωή. Στην εισαγωγή του ο Δανιήλ Ι. Ιακώβ, καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ερευνά το προλογοτεχνικό και παραμυθικό υλικό με το οποίο συνδέεται το έργο, τις πεζές αρχαιοελληνικές εκδοχές του μύθου, καθώς και την παρουσία της "Άλκηστης" στην αρχαιοελληνική ποίηση, στη λατινική λογοτεχνία και στα νεότερα χρόνια. Προτείνει επίσης μιαν ανάγνωση της Άλκηστης που προσφέρει στον αναγνώστη τα αναγκαία ερμηνευτικά κλειδιά για την ορθή κατανόηση του δράματος. Στα επισυναπτόμενα παραρτήματα σχολιάζει μοτίβα, κοινούς τόπους, ρητορικά σχήματα, παράλληλα χωρία, σπάνιες, ιδιωματικές ή ποιητικές συντάξεις και παρέχει πολύτιμες πραγματολογικές και μυθολογικές πληροφορίες. Σημαντικό στοιχείο της έκδοσης αποτελούν τα αναλυτικά ευρετήρια (Γενικό, Λέξεων και Αρχαίων χωρίων), όπως τα συνέταξε ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Γεώργιος Α. Χριστοδούλου.