Τον Δεκέμβριο του 1917, ο Βασλάβ Νιζίνσκυ, ο πιο διάσημος χορευτής του δυτικού κόσμου, εγκαταστάθηκε σε μια βίλα στην Ελβετία μαζί με τη γυναίκα του Ρομόλα και την τρίχρονη κόρη τους. Εκεί ακριβώς άρχισε να χάνει τα λογικά του. Αυτό το ημερολόγιο, το οποίο κράτησε σε τέσσερα τετράδια σε μια περίοδο έξι εβδομάδων στις αρχές του 1919, είναι η μόνη σύγχρονη μαρτυρία που έχουμε, από έναν μεγάλο καλλιτέχνη, για την εμπειρία της εισόδου στην ψύχωση.
Χορευτής με πρωτοφανείς ικανότητες ήδη από την εποχή της νεότητάς του στη Ρωσία, ο Νιζίσκυ είχε γίνει διάσημος ως πρώτος χορευτές των Ρωσικών Μπαλέτων του Σερζ Ντιαγκιλεφ, του θεατρικού συγκροτήματος με τη μεγαλύτερη αίγλη στην προπολεμική Ευρώπη. Μετά τη διακοπή των σχέσεων των δύο αυτών σπουδαίων αντρών-οι οποίοι ήταν συνεργάτες και εραστές-, ο Νιζίσκυ πάλεψε να σταθεί επαγγελματικά μόνος του. Όταν η τρέλα έκανε την εμφάνισή της, άρχισε να φαντάζεται τον εαυτό του παντρεμένο με τον Θεό, αλλά και σαν τον ίδιο τον Θεό, υπογράφοντας «Θεός Νιζίσκυ». Έζησε άλλα τριάντα χρόνια αλλά δεν ξαναβρήκε τα λογικά του.