Τα ΜΜΕ, πέρα από το υλικό τους υπόβαθρο -τεχνολογία, μέσα, άνθρωπος,- αναπτύσσονται σε μια σχέση αλληλεξάρτησης με την κοινωνία. Απευθύνονται όχι μόνο στον αναγνώστη, ακροατή ή τηλεθεατή ως φυσικό πρόσωπο, αλλά παράλληλα στο συναίσθημά του, στις βαθύτερες επιθυμίες και στα οράματά του.
Είναι ο λόγος, νομιζω, που κάνει τους νέους να επιλέγουν τις σπουδές της Δημοσιογραφίας, μιας νέας επιστήμης, που το γνωστικό της πεδίο υποστηρίζεται από τις ανθρωπιστικές σπουδές και είναι αφιερωμένη στην υπηρεσία του πολίτη και της Δημο­κρατίας. Μπορεί, λοιπόν, να τους κινήσει το ενδιαφέρον να διαβάσουν, μέσα από την αναδίφηση του Τύπου, τις συνθήκες και τις πολιτικές συγκυρίες που συνέργησαν στην εγκαθίδρυση των ηλεκτρονικών μέσων. Μπορεί και όχι. Όμως, πρέπει να ξέρουν ότι στόχος της δημοσιογραφίας που αποτυπώνει τη ζωή, εν τω συνόλω της, είναι και η πρόβλεψη της μελλοντικής πολιτικής πραγματικότητας, την οποία καλείται κάθε νέα γενιά να διαχειριστεί.