Για τον αμύητο θεατή ενός ποδοσφαιρικού αγώνα η κατανόηση των όσων λέγονται από τους «μυημένους» θεατές αποτελεί πολλές φορές πιο άλυτο γρίφο και από τον δίσκο της Φαιστού.

Το Λεξικό του Ποδόσφαιρου έρχεται να αποκαλύψει στους αμύητους τη μυστική γλώσσα των γηπέδων. Και στους ποδοσφαιρόφιλους τη χαρά να επιβεβαιώσουν τις γνώσεις τους. Αφιερωμένο σε όσους μετά το διάβασμά του δε θα χρειαστεί να αναρωτηθούν ξανά τι εννοεί ο διπλανός τους όταν κραυγάζει: «Κοίτα ποδιά που έσκασε στην μπαλαρίνα ο υδραυλικός!»

Καμιά φορά μεγαλώνοντας συνειδητοποιείς πως τα τραύματα του παρελθόντος επανέρχονται. Ξαναγύρισα στα πέντε μου χρόνια, σε μια βραδιά που έβλεπα στην τηλεόραση μπάλα με τον παππού μου. Κάποια στιγμή χτυπάει το τηλέφωνο, πάει να το σηκώσει και την ώρα εκείνη μπαίνει το μοναδικό γκολ του ντέρμπι. Γυρίζει ύστερα από κάμποση ώρα και με ρωτάει: «Ωραίο γκολ βάλαμε, μικρέ;» «Γκολάρα», απαντάω εγώ για να κάνω επίδειξη της τελευταίας λέξης που μου είχε μάθει.«Ποιος το έβαλε, Στέλιο;» ρωτάει ο παππούς έτοιμος να πανηγυρίσει μαζί με τον κιτρινόμαυρο ήρωά του. «Ο σκόρερ το έβαλε, παππού», ξεφούρνισα με τη βεβαιότητα του Φωτεινού Παντογνώστη. Θυμάμαι ακόμη το χάδι στο κεφάλι μου και τον παππού μου να μου εξηγεί πως ο σκόρερ είναι αυτός που βάζει το γκολ και ότι δεν πρόκειται για όνομα παίκτη. Καλύτερα να άνοιγε η γη να με καταπιεί. Στο λεξικό αυτό ήταν, πάντως, η πρώτη λέξη με την οποία ξεκίνησα να καταγράφω όσες λέξεις και φράσεις έχω μάθει στα γήπεδα.