Μολονότι η Εκκλησία δεν κατόρθωσε να συμβιβασθεί με την ιδέα της εξέλιξης, εν τούτοις στην Καινή Διαθήκη ολοφάνερα διαγράφεται η δυνατότητα διεύρυνσης της ανθρώπινης ψυχής, η οποία βαθμιαία τελειοποιούμενη μπορεί να ανυψωθεί ως την πηγή προέλευσή της που είναι ο Θεός.
Η μεγάλη αυτή κατάκτηση, που κορυφώνεται στο πρόσωπο του Χριστού, είναι δυνατή αφ? ενός με τη διαδικασία της μετενσάρκωσης, χάρη στην οποία το πνεύμα απορρίπτοντας τις παλαιούμενες μορφές πραγματοποιεί ολοένα και πλησιέστερη έκφραση, και αφ? ετέρου με τη λειτουργία του Νόμου της Ανταπόδοσης, που μέσω του πόνου διαπαιδαγωγεί και σωφρονίζει τον άνθρωπο ? μια διδασκαλία που με το πέρασμα του χρόνου συσκοτίσθηκε, για να θεωρηθεί τελικά ξένη προς το πνεύμα του Χριστιανισμού!
Η παρούσα μελέτη, που απευθύνεται σε κάθε σκεπτόμενο και πλατιάς αντίληψης άνθρωπο, προσεγγίζει την Καινή Διαθήκη κάτω από αυτό το πρίσμα και, ξεπερνώντας τη γενικώς επικρατούσα αντίληψη για Παράδεισο και Κόλαση σε ατομικό, εγωιστικό επίπεδο, επιχειρεί να δώσει και περισσότερο ενδιαφέρουσα διάσταση στη Ζωή και να προβάλει μια ευρύτερη δημιουργική προοπτική που εκτείνετε πέρα από τα όρια της Γήινης σφαίρας, καθώς ο πλανήτης μας αποτελεί ελάχιστο μέρος της Συμπαντικής ? Ενιαίας Ζωής, που η φύση της είναι διαρκής ανανέωση και επέκταση.