''... οι άξιοι άρχοντες δεν επιδιώκουν την εξουσία ούτε για τη δόξα ούτε για τα χρήματα, αφού δε θέλουν να χαρακτηριστούν ούτε κλέφτες ούτε φιλόδοξοι. Ο φόβος είναι η αιτία και όχι το κέρδος, που δέχονται οι άξιοι να κυβερνήσουν. Η πιο μεγάλη τιμωρία για αυτούς θα είναι να τους εξουσιάζει κάποιος χειρότερος. Αν όμως υπήρχε μια άριστη πολιτεία με άριστους ανθρώπους κανείς δε θα ήθελε να κυβερνά. Και θα προτιμούσε ο καθένας να έχει όφελος από τον άλλο, παρά να ωφελεί επωμιζόμενος τις ευθύνες της εξουσίας. ...Διότι δεν υπάρχουν φύσει άριστοι πολιτικοί, αφού η πολιτική αρετή είναι επίκτητη και όχι φύσει αρετή. Οι άριστοι πολιτικοί αναδεικνύονται μέσω της παιδείας τους. ...Οι ψυχές των αδαών νέων εγκλωβίζονται σε τέτοιου είδους πρότυπα, διδαχές και συμπεράσματα που προκύπτουν από ανθρώπους λεπτολόγους, σοφούς και οξυδερκείς. Υιοθετούν και αυτοί τέτοιου είδους συμπεριφορές, εκβαχεύονται ενδυόμενοι μια επίφαση αρετής, αφού όπως πρεσβεύουν και οι σοφοί, η εντύπωση είναι αυτή που επιφέρει την ευτυχία και όχι η αλήθεια. Άλλωστε το ακροτελεύτιο επίπεδο της αδικίας είναι να φαίνεται κάποιος δίκαιος και όχι να είναι...''