ΟΤΑΝ Η ΧΑΝΑ ΑΡΕΝΤ πέθανε τον Δεκέμβριο του 1975, ήταν γνωστή κυρίως λόγω της διαμάχης για τη μελέτη της σχετικά με τη δίκη του Άντολφ Άιχμαν και τη φράση «η κοινοτοπία του κακού». Υπήρχε ένας κύκλος θαυμαστών και κριτικών στις Ηνωμένες Πολιτείες και στη Γερμανία που γνώριζαν και το υπόλοιπο έργο της, αλλά δύσκολα θα την κατέτασσε κανείς στους μεγάλους πολιτικούς στοχαστές. Στα χρόνια μετά τον θάνατό της, αυτό το σκηνικό άλλαξε ριζικά. Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε δεκάδες γλώσσες. Σε όλο τον κόσμο, υπάρχουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται με πάθος για το έργο της. Φαίνεται να μην υπάρχει τέλος στα βιβλία, στα συνέδρια και στα άρθρα που επικεντρώνονται στην Άρεντ και στις ιδέες της. Πρόσφατα, οι δημόσιες συζητήσεις και οι αναφορές στην Άρεντ κατέκλυσαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Γιατί αυτό το αυξανόμενο ενδιαφέρον; Και γιατί ειδικά αυτή η πρόσφατη έκρηξη ενδιαφέροντος για το έργο της; Η διορατική σκέψη της Άρεντ, σχετικά με μερικά από τα βαθύτερα προβλήματα, τις περιπλοκές και τις επικίνδυνες τάσεις της σύγχρονης πολιτικής ζωής ήταν αξιοθαύμαστη. Πολλά από αυτά τα προβλήματα όχι απλώς δεν έχουν εξαφανιστεί, τουναντίον έχουν γίνει πιο έντονα και επικίνδυνα.