Οι είκοσι αιώνες χριστιανισμού έχουν δημιουργήσει ένα σώμα αξιοθρήνητο και μια σεξουαλικότητα καταστροφική. Από τον μύθο του Υιού του θεού που ενσαρκώνεται ως Υιός του Ανθρώπου, ένας μύθος με το όνομα Ιησούς χρησιμεύει ως πρωταρχικό παράδειγμα προς μίμηση: ένα σώμα που δεν πίνει, δεν τρώει, δεν γελά, δεν έχει σεξουαλικότητα, με άλλα λόγια, ένα αντίσωμα. Η νεύρωση του Παύλου από την Ταρσό, ενός σεξουαλικά ανίκανου που επιδιώκει να επεκτείνει την ολέθρια μοίρα του σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, καταλήγει στην πρόταση της μίμησης ενός δεύτερου προτύπου: του σώματος του Χριστού, δηλαδή ενός πτώματος. Με βάση την αρχή της διπλής αυτής μίμησης, δηλαδή ένα αγγελικό αντίσωμα το οποίο μπορεί κανείς να επιτύχει θανατώνοντας το σώμα του επί γης, οι Πατέρες της Εκκλησίας, ένας από τους οποίους είναι και ο Άγιος Αυγουστίνος, αναπτύσσουν μια θεολογία του χριστιανικού έρωτα που συνιστά έναν μηδενισμό της σάρκας. Πρότυπο της αγαλλίασης γίνεται ο μάρτυρας που απολαμβάνει τον πόνο και τον θάνατο για να κερδίσει μια θέση στον παράδεισο.
Μια δεύτερη θεολογία του χριστιανικού έρωτα περνά από τον Σαντ και τον Μπατάιγ, δυο απρόσμενους υποστηρικτές του χριστιανικού νυχτερινού έρωτα: ταύτιση του πόνου με την απόλαυση, περιφρόνηση για τις γυναίκες, μίσος για τη σάρκα, αποστροφή για το σώμα, ηδονή στον θάνατο...
Η εξουδετέρωση αυτού του μηδενισμού της σάρκας βρίσκεται στο Κάμα-Σούτρα, ένα ισχυρό αντίδοτο στο δηλητήριο των Πατέρων της Εκκλησίας. Κάτω από τον ήλιο της Ινδίας, ο ηλιακός ερωτισμός προϋποθέτει μια ερωτική πνευματικότητα της ζωής, την ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών, τις τεχνικές του ερωτικού σώματος, την κατασκευή ενός σώματος που συνεργάζεται με τη φύση, την προώθηση όμορφων ατομικοτήτων, αρσενικών και θηλυκών, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα ακτινοβόλο σώμα για μια χαρούμενη ύπαρξη.
Η "Αναζήτηση των ηδονών" μιλά για τον χριστιανικό σκοταδισμό της σάρκας και προτείνει τη φιλοσοφία ενός αισθησιακού Διαφωτισμού.