Αν υπάρχει στον κόσμο ένας πολιτισμός που να μπορούμε να τον αποκαλέσουμε πνευματικό ως προς την ουσία του και την ανάπτυξή του, είναι ασφαλώς ο θιβετιανός πολιτισμός. Πνευματικός, ο θιβετιανός λαός φαίνεται να υπήρξε ανέκαθεν, ακόμη πολύ πριν την έλευση του βουδδισμού σ’ αυτήν τη χώρα. Με την εμφάνιση των πρώτων βασιλικών δυναστειών της παράδοσης, η σπουδαιότητα των ιερέων μπουν και των μαγικών και βασιλικών τελετουργικών το πιστοποιούν. Πολλά από αυτά τα παλαιά τελετουργικά εξαρτώνται από στοιχεία σαμανισμού διαδεδομένα σε όλη την κεντρική Ασία. Η γεωγραφική θέση του Θιβέτ θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην πνευματική εξέλιξη των κατοίκων του. Περιβαλλόμενο από τον περσικό κόσμο και τα δυτικά βασίλεια του Κασμίρ, του Οντντιγιάνα, του Σχάνγκ Σχούνγκ, του Κχοτάν, του Γκιλγκίτ στη Δύση, γειτονεύοντας με τον ξακουστό και κοσμοπολίτικο δρόμο του μεταξιού που ελίσσεται στην κεντρική Ασία μέχρι την Κίνα, περιτειχισμένο από την Ινδία και το Νεπάλ στο Νότο και την Κίνα στην Ανατολή, το Θιβέτ θα επωφεληθεί όπως είναι φυσικό από τις θρησκευτικές επιρροές που μεταφέρονται από τους ταξιδιώτες καθώς και από τις εμπορικές συναλλαγές. Από αυτή την συγχώνευση θα προκύψει η εμφάνιση δύο βασικών θρησκειών το VIIIo αιώνα, του μπουν και του βουδδισμού, και αυτός ο τελευταίος είναι που σύντομα θα θριαμβεύσει, χωρίς ωστόσο να περιορίζει εντελώς την παρουσία του αντιπάλου του, που έγινε σταδιακά παρεμφερής με αυτόν.