Γιατί άραγε πρέπει να «αναστοχασθώ» τον εαυτό μου; Αν ήδη ξέρεις «τί είσαι, ποιός είσαι και πώς είσαι», δεν χρειά­ζεται ν' αναστοχασθείς τίποτα. Εμείς οι άλλοι όμως που δεν διαθέτομε τέτοιες υπαρξιακές βεβαιότητες, τη νιώθουμε την ανάγκη να ξανασκαλίσομε αυτό το βαθύτατα προσωπικό ζήτημα. Όσο για τους «άλλους», εκεί είναι που μάλλον δεν ξέρομε και πολλά: Ο άλλος είναι αλλού, κι είναι κι αλλιώτικος. Και καθώς η ζωή μου πλέκεται κάθε στιγμή μαζί με τους άλλους, πώς να πετύχω μια καλή ζωή όταν αγνοώ τη φύση των άλλων και τη σχέση μου μαζί τους...

Ετούτο το βιβλίο αποπειράται να θυμίσει πόσο αξίζει τον κόπο να «αναστοχασθούμε εαυτούς και αλλήλους», μέσα στο σύνολο που το λένε Κοινωνία... Ξεκινάει με τις κοινωνίες των ζώων, επιμένει ύστερα στη βασανιστική ερμηνεία του ηθικού ενεργήματος και στην ηδονή του Καλού «εδώ και τώρα». Θέλει κατόπιν να δείξει ότι η Πολιτική (όχι η πολιτικαντική) και η Περιβαλλοντική είναι ηθολογικής κατηγορίας διεργασίες, ενώ αναλύει και μερικά πρακτικά ζητήματα όπως η επαγγελματική δεοντολογία, ο κίνδυνος της Τεχνοκρατίας, το σαράκι της πάνδημης δωροδοκίας κ.ά.

Τέλος, περιγράφει ένα σύστημα Ηθοπαιδείας ως ρωμαλέου πολιτικού μέσου, ενώ δεν αποφεύγει ν' ασχοληθεί και με το Θρησκεύεσθαι - ένα επίσης υποστασιακό θέμα που απασχολεί δισεκατομμύρια Ανθρώπων.