Ο Χάιντεγγερ έγραψε το "Είναι και Χρόνος" επιχειρώντας να βρει την ανάδυση του Είναι πριν αυτό ξεπέσει στην μορφή της Ιδέας είτε της Συνείδησης. Ο Σάρτρ έγραψε το "Είναι και το Μηδέν" προσπαθώντας να βρει το Είναι από μια παρουσία πριν υπάρξει το μηδέν του κόσμου.
Ο Γκαμπριέλ Μαρσέλ έγραψε το "Είναι και Έχειν" αναζητώντας το Είναι πριν αυτό καταστραφεί στην χρησιμότητα του κόσμου. Αλλά για τον Ορθόδοξο Έλληνα όλα αυτά είναι πολιτισμοί που δεν τους καταλαβαίνει. Επιχειρούμε ταπεινά να αναδύσουμε το Είναι όχι πια από την Συνείδηση είτε την Ιδέα, αλλά από την αγάπη. Δεν πλάθει η συνείδηση την αγάπη, αλλά η αγάπη πλάθει την συνείδηση.
Δεν είναι ο ουρανός της ιδέας που πλάθει την αγάπη, παρά η ενσάρκωση της αγάπης που έπλασε τον ουρανό της. Η σύγκρουση σπαταλήματος και προφυλάγματος μπροστά στην αγάπη μέσα στον κόσμο είναι η διαλεκτική της ίδιας της ζωής.
Αντίθετα με τον Χέγκελ που έλεγε πως "δεν υπάρχει τίποτα στη γη και ουρανό που να μην περιέχει το Μηδέν ή το Είναι", εμείς λέμε πως "δεν υπάρχει τίποτα σε γη και ουρανό που να μην περιέχει το σπατάλημα είτε το προφύλαγμα μπροστά στην αγάπη!". Ύλη είναι η αρένα των πολέμων του σπαταλήματος στην αγάπη, η ύλη δεν υπάρχει ποτέ παραπάνω από όσο το σπατάλημα στην αγάπη μας μπορεί να την ενσαρκώσει!
Η ύλη βερνικώνει μόνο τα παπούτσια της αγάπης, το σπατάλημα και η θυσία του αρχοντικού ανθρώπου της αγάπης είναι η Αγία Τριάδα του Θεού και του κόσμου!
Αυτή η διαδρομή της Αγίας Τριάδας της αυτοσυνείδησης της αγάπης περιγράφεται σε αυτό το βιβλίο.