Η γοητεία του καπιταλισμού εντοπίζεται από τον ιδιοφυή σκηνοθέτη Λουίς Μπουνιουέλ, από ταινία του οποίου δανειστήκαμε τον τίτλο του βιβλίου, στην αμαρτία ή αν προτιμάτε, την ανηθικότητα. Όμως η ανηθικότητα το καπιταλισμού πρέπει να είναι όσο γίνεται πιο διακριτική προκειμένου να είναι γοητευτική. Όμως δεν απατά κανείς τη γυναίκα του φανερά, έτσι δεν πρέπει να απατά και το συνεταίρο του φανερά. Ο καπιταλισμός δεν χρειάζεται απατεώνες, αλλά πονηρούς και ευέλικτους ανατεωνίσκους, προκειμένου το παιχνίδι να γίνεται όσο το δυνατό λιγότερο ανιαρό και επικίνδυνο. Στον καπιταλισμό τα παιχνίδια πρέπει να παίζονται με κανόνες και όλα να φαίνονται ευπρεπή. Όμως, αλίμονο στον καπιταλιστή που δεν παραβαίνει διακριτικά και με τρόπο τους κανόνες και που είναι πράγματι ευπρεπής. Η γοητεία του σωστού καπιταλιστή συνίσταται στην ικανότητά του να είναι απατεώνας χωρίς να φαίνεται.