Μέσα σ' έναν εκφυλισμένο κόσμο που συγχέει την γενετήσια ορμή και την σεξουαλικότητα, έπειτα την σεξουαλικότητα και τον ερωτισμό, ο ερωτισμός, ή καλύτερα, η Ερωτική Τέχνη, επιφυλάσσεται σήμερα όπως και χτές, σήμερα περισσότερο από χτές, για μια ομάδα εκλεκτών. Η Ερωτική Τέχνη δεν είναι αυτή η απελπισία που τα ανθρώπινα όντα την συγχέουν με την αγάπη όταν ρίχνουν στα τυφλά μια γέφυρα πάνω απ' το δικό τους κενό, προκειμένου να μην αντιμετωπίσουν την δική τους απουσία, μια γέφυρα προς μια εικόνα που εν αγνοία τους την δημιούργησαν από μόνοι τους. Η Ερωτική Τέχνη, Νεύμα ενός Τρελού, Αναζήτηση ενός Τρελού, αφού κάνει τον μύστη να διανύσει τον λαβύρινθο όλων των προσωπείων του Μεγάλου Παιγνίου, του προσφέρει τελική την ενατένιση του δικού του προσώπου, εντός του εαυτού του και δια του εαυτού του, του δικού του κενού, μέσα στο οποίο αναβλύζει η μυστική και ουσιώδης Φύση, η ενδοαιώνια Σάκτι. Έχοντας καταστεί Θεός/Θεά μέσα στην αιώνια στιγμή, ο μύστης και η Σάκτι του, συγχωνευμένοι μέσα σε μια μόνη οντότητα μη ανθρώπινη επειδή είναι θεία, ξεφεύγει από κάθε παίγνιο, μιας και αυτοί οι δυο είναι το Παίγνιο. Η Ερωτική Τέχνη είναι ένα θεμελιώδες ιερό Νεύμα, δεν διδάσκεται δεν μεταδίδεται, αναβλύζει από τα τρίσβαθα του Όντος πέρα από τους χρόνους, από την Βούληση που τεντώνεται για να σπάσει προς το Πραγματικό. Τέλειο Νεύμα, που εξαίρεται από την Αναζήτηση, ταυτοχρόνως τέχνη θεία και καλλιτεχνία ιερή, η Ερωτική Τέχνη καθιστά τον μύστη έναν τέλειο γλύπτη του Χάους..