Ο George Lemaitre διατύπωσε τη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης, που αργότερα, το έτος 1948, επεξεργάστηκε ο G. Gamow. Στη βασική της πρόταση η θεωρία αυτή στηρίζεται στις κοσμολογικές απόψεις του Ορφέα και, επειδή δεν απαντά σε πολλά ερωτήματα των επιστημόνων, δε θεωρείται ως πλήρως ικανοποιητική. Με το βιβλίο αυτό επαναφέρεται ουσιαστικά η θεωρία του Ηράκλειτου περί Γενέσεως του Σύμπαντος. Η ορθότητα της θεωρίας αυτής εμφανίζεται αμέσως, όταν εξεταστεί επισταμένως υπό το πρίσμα των θετικών επιστημών, πράγμα που γίνεται στο βιβλίο αυτό. Τα αποτελέσματα από το εγχείρημα αυτό είναι εκπληκτικά έως απίστευτα. Για παράδειγμα διαπιστώνεται ότι η δημιουργία του Σύμπαντος είναι συνεχής, καθώς και ότι η δαστολή του οφείλεται στην ταχύτητα του φωτός και όχι σε κάποια έκρηξη της ύλης του, που ήταν αρχικά συγκεντρωμένη σε ένα σημείο, όπως δέχεται η κρατούσα θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης.