Η Μεσόγειος είναι ένας χώρος συνάντησης διαφορετικών πολιτισμικών παραδόσεων και πολιτικών σχεδίων. Όπως και σε άλλες γωνιές του κόσμου, υπάρχει πλήθος γλωσσών και κοινοτήτων, σε μια πολλαπλότητα σχέσεων μεταξύ τους. Και οι σχέσεις αυτές υπόκεινται σε συνεχείς αλλαγές, ως αποτέλεσμα των γλωσσικών κοινοτήτων τους και του σχεδιασμού και εφαρμογής συγκεκριμένων γλωσσικών πολιτικών.

Η συγγραφέας εξετάζει, σε μια συγκριτική και ιστορική οπτική, τις γλωσσικές ποικιλίες που de facto ή de jure αναγνωρίζονται ως επίσημες εθνικές στις είκοσι τρεις χώρες της Μεσογείου, καθώς και τα γλωσσικά δικαιώματα που προβλέπονται για τις υπόλοιπες μειονοτικές ή μειονοτικοποιημένες γλώσσες και τους ομιλητές τους, σε ατομικό ή συλλογικό επίπεδο.

Για την καλύτερη κατανόηση των ηθελημένων προσπαθειών να επηρεαστεί η γλωσσική συμπεριφορά ατόμων ή ομάδων, διερευνώνται επίσης η αραβοποίηση στις χώρες του Μάγκρεμπ – ως σημαίνουσα μελέτη περίπτωσης των γλωσσικών πολιτικών στον χώρο της εκπαίδευσης- σύγχρονες περιπτώσεις επιλογής συστήματος γραφής και ορθογραφικών αλλαγών σε διάφορες χώρες της Μεσογείου, και οι γλωσσικές πολιτικές αναφορικά με τις τρεις κύριες μονοθεϊστικές θρησκείες της περιοχής.