Το προϊόν αυτής της συζήτησης ήταν μια ευχάριστη έκπληξη και μια επιστημονική απόλαυση και για τους δύο. Και το κυριότερο: ήταν μια αποκάλυψη, που επιβεβαίωσε την αρχική μας διαίσθηση για ένα «συνεχές» (continuum) της γνώσηςπου δικαιώνει μια κοινή επιστημονική στάση και των δύο μας ενάντια στον κατακερματισμό της γνώσης. H συζήτηση, όπως καταγράφεται πλέον εδώ, μας έπεισε αμετάκλητα για την ανάγκη μιας ολιστικής θεώρησης της γνώσης στη συμπληρωματική σχέση που διέπει τους ποικίλους χώρους διερεύνησης «του σύμπαντος κόσμου» με επίκεντρο τον άνθρωπο. Διαπιστώσαμε ουσιαστικές σχέσεις και θαυμαστές παραλληλίες, που αναδεικνύονται μέσα από τη συζήτηση και που εξικνούνται από τη σκέψη και τη γλώσσα του ανθρώπου μέχρι τον φυσικό κόσμο ο οποίος μας περιβάλλει, από τονεγκέφαλο, τα γονίδια, τον κόσμο των εννοιών και των συναισθημάτων μέχρι τους φυσικούς νόμους, τα ελάχιστα συστατικά (κβάντα φωτός, quark, ηλεκτρόνια, ποζιτρόνια, φωνήματα, μορφήματα, φθόγγους) και βασικές ακόμη αρχές που διέπουν την εξέλιξη του σύμπαντος. Έτσι αβίαστα μέσα από τη συν-ζήτηση της αλήθειας σε ορισμένους καίριους χώρους αναπτύχθηκε ένας προβληματισμός για αισθητές παραλληλίες ανάμεσα στη γένεση του κόσμου και τη δημιουργία της γλώσσας, ανάμεσα στην κοσμογονία και τη γλωσσογονία, που κρίναμε ότι μπορεί να είναι και ο τίτλος της συζήτησής μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το θέμα αυτό μονοπωλεί το περιεχόμενο του διαλόγου, ο οποίος απλώνεται πολύ πιο πέρα, σ’ ένα μεγάλο πλήθος θεμάτων.