Το 2012 συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από την ένταξη της Θεσσαλονίκης στο ελληνικό κράτος. H αλλαγή της εικόνας της πόλης είναι πολυσήμαντη, πολυδιάστατη και ιδιαίτερα εντυπωσιακή. Γεγονότα, όπως ο A΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, η μεγάλη πυρκαγιά του 1917, η μελέτη και η εφαρμογή του νέου σχεδίου, η μεταπολεμική ανασυγκρότηση, τα μεγάλα έργα της δεκαετίας 1955-1965, η ίδρυση της Πολυτεχνικής Σχολής και οι γενικοί οικοδομικοί κανονισμοί, συνιστούν ορόσημα στην εξέλιξη του αστικού της χώρου και αφετηρίες για μία διεξοδική ανάλυση και παρουσίαση της αρχιτεκτονικής της. H έρευνα σε δημόσια και ιδιωτικά αρχεία καθώς και η αποδελτίωση του ημερήσιου και περιοδικού Τύπου έφερε στο φως άγνωστα μέχρι σήμερα στοιχεία και υπέδειξε αρχιτέκτονες με αξιόλογο αρχιτεκτονικό έργο. Σε κάθε περίοδο είναι φανερή η κυρίαρχη τάση στην αρχιτεκτονική της πόλης. H μετάβαση από τη μια περίοδο στην άλλη αποκαλύπτει μια διαφορετική πόλη σε συνύπαρξη ή αντιπαράθεση με την προηγούμενη. O χρόνος ομογενοποιεί τις διαφορές και μέσα από τους όγκους του μπετόν μπορεί ακόμη να διακρίνει κανείς ό,τι δεν είναι απρόσωπο, κι αυτό να αναδείξει. Η Θεσσαλονίκη, παρ’ όλες τις μορφικές και χωρικές μεταβολές, δεν έπαψε ποτέ να είναι αυτό που ο καθένας θέλει να σκέφτεται και να πιστεύει ότι είναι η δική του πόλη, με τις πολυκατοικίες, το κυκλοφοριακό πρόβλημα, την έλλειψη πρασίνου, αλλά και με αυτή την ακαταμάχητη γοητεία που συνεχίζουν να ασκούν τα κτίριά της, σύμβολα της εικόνας που επιχειρεί να παρουσιάσει η έκδοση.