Όλα τα ανθρώπινα όντα υπόκεινται σε κοινές πηγές έμπνευσης αλλά και δοκιμασίας. Ζουν ουσιαστικά τις ίδιες δυσκολίες, τους ίδιους φόβους και τις ίδιες ελπίδες, μέσα από τον πόνο, την αρρώστια, τα γηρατειά και το θάνατο. Έχουν όμως όλα ευτυχώς, τη δυνατότητα να πραγματώσουν τη δική τους αναγέννηση, εφόσον το θελήσουν.

Το περιεχόμενο του βιβλίου των εκδόσεων Αρχέτυπο με τίτλο Η Πεμπτουσία της Πραγμάτωσης, σε εισαγωγή, μετάφραση και σχόλια του Ευστάθιου Λιακόπουλου, ποιητικό και έμμετρο στο πρωτότυπό του, πρέπει κανείς να το μεταχειρίζεται με ανάλογο σεβασμό, διότι εκφράζει έννοιες που ανήκουν στην υψηλότερη βαθμίδα της Μυστικής Παράδοσης του Θιβέτ, από την αυτού Αγιότητα Dudjom Rinpoche, πνευματικού αρχηγού της Σχολής των Αρχαίων του Θιβετιανού Βουδισμού, που από τη φύση τους είναι δυσκολονόητες και παράλληλα πολύ διεισδυτικές, καθώς αναφέρονται σε καταστάσεις και εμπειρίες που έχουν σχέση με την πρωταρχική μας φύση, με τη φύση του ίδιου του πνεύματος. Οι οδηγίες του αναφέρονται στις συνθήκες απομόνωσης και σκληρής άσκησης, που κάθε ασκητής καλείται να εφαρμόσει με επιδεξιότητα και διάκριση μέσα σ’ έναν κόσμο αγχωτικό και λογικοφανή, έτσι ώστε να επεξεργαστεί θετικά και σωτήρια ό,τι γίνεται μέσα του και γύρω του και με αυτό τον τρόπο να αντιμετωπίσει με επιτυχία τα δικά του προσωπικά προβλήματα.