Ο Πέρυ Αντερσον μελετά κατ' αρχάς τις κοινωνικές και πολιτικές δομές της «δημοκρατικής» Αθήνας, της «ολιγαρχικής» Σπάρτης, τις πορείες επέκτασης και καταστροφής τους και μαζί της καταστροφής ολόκληρου του ελληνικού κλασσικού οικοδομήματος κάτω από το βάρος των αντιφάσεών του και την εξωτερική πίεση των Μακεδόνων. Στη συνέχεια, και αφού σταθεί στον ελληνιστικό κόσμο ως απότοκο της μακεδονικής επέκτασης, στρέφει το βλέμμα του στην αναδυόμενη ρωμαϊκή δύναμη, στην οικονομική και γεωγραφική της επέκταση, στους κοινωνικούς και πολιτικούς της θεσμούς, ακολουθώντας την πορεία της μέχρι την παρακμή της και το τέλος του αρχαίου κόσμου.