«Αν σήμερα αποφασίζω να σχεδιάσω από μνήμης αυτή την ιστορία, είναι γιατί
καταλαβαίνω πως αξίζει τον κόπο να αναλογιστώ και εγώ ο ίδιος το δρόμο που
έκανα και να δώσω στους άλλους τις πληροφορίες που θεωρούν χρήσιμες. Θα ήταν
ψεύτικη η μετριοφροσύνη αν έλεγα πως εξακολουθώ να πιστεύω πως δεν αξίζει να
ιστορήσω το Χρονικό της Βεργίνας. Τώρα ξέρω πως αξίζειΧ ελπίζω να φανεί από το
χρονικό αυτό πως ο δρόμος που ακολούθησα ήταν ίσιος και πως έφτασα στο τέλος
του -αν υπάρχει τέλος σ' έναν τέτοιο δρόμο- μονάχα γιατί δεν κουράστηκα
μεσοστρατίς», προλογίζει το βιβλίο του ο Μανόλης Ανδρόνικος.