Το βιβλίο αναφέρεται σε θέματα της νεότερης ελληνικής ιστορίας, εξαιρετικά ευάλωτα στην ιδεολογική χρήση. Ο συγγραφέας επιχείρησε, με τη συνδρομή του απαραίτητου πρωτογενούς και δευτερογενούς πραγματολογικού υλικού, να καταλήξει σε ψύχραιμες ερμηνείες, οι οποίες μπορεί, ίσως, να μην κολακεύουν τις
εθνικές συλλογικές φαντασιώσεις, τα ταμπού και τους γνωστούς δικαιωτικούς μύθους, επιδιώκουν όμως, την επικράτηση μιας ηθικής της νόησης και των δυνάμεων της λογικής.