Σε ποιο σημείο η θέληση για επιβίωση έδωσε τη θέση της στη δίψα για αίμα; Η Μάχη της Κρήτης ήταν μία από τις πιο θεαματικές στρατιωτικές εκστρατείες του 20ου αιώνα. Για πρώτη φορά στην ιστορία, οι γερμανικές δυνάμεις διεξήγαγαν μία εισβολή εξ ολοκλήρου από τον αέρα ενώ οι ανεπαρκώς εξοπλισμένοι Αυστραλοί, Νεοζηλανδοί και Βρετανοί στρατιώτες, μαζί με τους ντόπιους Κρητικούς υπεράσπιζαν το νησί. Μία μάχη εξέχει για την αγριότητά της στη διάρκεια της εκστρατείας. Όταν οι Γερμανοί προσέγγισαν την αμυντική γραμμή των Συμμάχων –γνωστή ως η 42η Οδός- στις 27 Μαΐου 1941, οι άνδρες των αυστραλιανών ταγμάτων 2/7 και 2/8, οι Νεοζηλανδοί από διάφορα τάγματα, και οι Βρετανοί στρατιώτες εξαπέλυσαν μία τρομερή έφοδο με εφ’ όπλου λόγχη. Στο τέλος, το πεδίο της μάχης απέμεινε σπαρμένο με πτώματα. Αργότερα, ένας Γερμανός γιατρός θα ανέφερε ότι πολλά από τα πτώματα των Γερμανών στρατιωτών είχαν ακρωτηριαστεί. Ο διακεκριμένος ιστορικός Peter Monteath μελετά σε βάθος τα αρχεία και τις αναμνήσεις των Αυστραλών, Νεοζηλανδών, Βρετανών, Γερμανών και Κρητικών με σκοπό να αποκαλύψει την αλήθεια πίσω από μια από τις πιο φρικτές μάχες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.