Ο συλλογικός αυτός τόμος περιέχει συμβολές που αφορούν: την καθιέρωση της 25ης Μαρτίου ως ημέρα Εθνικής Εορτής, τις αντιδράσεις και τον τρόπο που οι Οθωμανοί προσέλαβαν και ερμήνευσαν το εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων, τον διάλογο μεταξύ της ελληνικής και της ευρωπαϊκής λογιοσύνης κατά τον 18ο και 19ο αιώνα αναφορικά με τη διαμόρφωση του ελληνικού εθνικού αφηγήματος, την αντιμετώπιση της φτώχειας και της εξαθλίωσης μετά την Επανάσταση, τη μετάβαση από την οθωμανική διακυβέρνηση της υγείας στην ελληνική δημόσια υγιεινή. Απασχολεί επίσης τους συγγραφείς: το ζωτικής σημασίας πρόβλημα της ληστείας κατά τα πρώτα χρόνια του ελληνικού κράτους, η συγκρότηση του ελληνικού στρατού, το θέμα των αγωνιστών του εικοσιένα μετά την επανάσταση, το ζήτημα των πελοποννησίων προκρίτων πριν και κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, το ζήτημα του κλεφταρματολισμού στον φθίνοντα 18ο αιώνα και στον αρχόμενο 19ο αιώνα, αλλά και οι όψεις του «αντιδυτικισμού», οι αναπαραστάσεις των ξένων, η καχυποψία απέναντι στην ξενομανία και η κριτική στη φραγκολατρεία. Όσοι ενδιαφέρονται θα βρουν επίσης χρήσιμα στοιχεία για τη Μεγάλη Ιδέα ως κινητήρια δύναμη πίσω από τις μείζονες επιλογές του ελληνικού κράτους μετά την Επανάσταση, τα “οικονομικά του Αγώνα” και τη σύνδεσή τους με την κρατική συγκρότηση και λειτουργία, τα κρίσιμα ζητήματα που αντιμετώπισαν οι πρώτες οθωνικές κυβερνήσεις προκειμένου να οικοδομήσουν την εσωτερική και εξωτερική κρατική κυριαρχία, αλλά και ένα διάγραμμα της ελληνικής κωμωδιογραφίας κατά τον 19ο αιώνα. Τέλος, τίθενται γόνιμα ερωτήματα για τη σχέση Ιστορίας-Λογοτεχνίας και παρουσιάζεται μια εποπτική εικόνα για την επανάσταση του 1821 στην Κύπρο και τη διαδικασία με την οποία η προεπαναστατική ελληνική κοινωνία ξεκινάει τον απελευθερωτικό αγώνα το 1821.