Τα γραπτά τεκμήρια εξακολουθούν και είναι, ακόμη και σήμερα, παρά την πρόοδο της τεχνολογίας και τον πολλαπλασιασμό των πληροφοριών (όχι όμως, παρ’ όλα αυτά, και τον στοχασμό επί τούτων), η βασική πηγή, δηλαδή το βασικό εργαλείο, για τον ιστορικό. Παράλληλα, η ίδια η ιστορία των χειρογράφων (δηλαδή οι συγκυρίες και οι όροι παραγωγής τους καθώς επίσης η διάσωση ή καταστροφή τους, στο πέρασμα του χρόνου) συνδέεται αναποφεύκτως με τη συνολική ιστορία του χώρου, είτε σε τοπικό είτε σε εθνικό επίπεδο. Αυτό το δεδομένο αποτέλεσε τη βασική παράμετρο στην εξέλιξη σχετικών μαθημάτων και σεμιναρίων, τα οποία δίδαξε ο συγγραφέας, στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, τόσο σε προπτυχιακό όσο και σε μεταπτυχιακό επίπεδο, επί χρόνια. Το συγκεκριμένο βιβλίο, παρά το μικρό του μέγεθος, αποτελεί την καλύτερη τεκμηρίωση περί τούτου. Παράλληλα, στο ίδιο αυτό πόνημα αποτυπώνονται ερωτήματα, προβληματικές και υποθέσεις, οι οποίες προέκυψαν κατά την διάρκεια των μαθημάτων/σεμιναρίων.