Μέσα στις περιοχές της φιλοσοφικής, ποιητικής και ιστοριογραφικής «έκφρασης», ο συγγραφέας σκιαγραφεί τις εκδοχές της Ιστορίας: την ελληνική και χριστιανική από τη μία Προσωκρατικοί, Πλάτων, Ηρόδοτος, Θουκυδίδης, άγιος Μάξιμος, Π.Ευδοκίμωφ) φτάνοντας στα σημερινά χρόνια (Μακρυγιάννης, Σεφέρης) με έμφαση στη διάσταση της δικαιοσύνης, του μέτρου και του λόγου. Και, από την άλλη, την εκδοχή του ιστορικού υλισμού που καταργεί κάθε «μεταφυσική διάσταση των πραγμάτων» καταλήγοντας στη θέσπιση άτεγκτων εξουσιαστικών αρχών.