Οι βασιλείς των Χετταίων, οι οποίοι στην Βίβλο αναφέρονται ως ισότιμοι με τους βασιλείς της Αιγύπτου, είχαν περιπέσει ως τον 19ο αιώνα σε μια σχεδόν ολοκληρωτική λήθη. Στις αρχές του 19ου αιώνα ο J. J. Burckhardt, παθιασμένος περιηγητής – ανατολιστής, και στη συνέχεια Γάλλοι αρχαιολόγοι βρήκαν αρχαιολογικά ευρήματα σε μια σφηνοειδή γλώσσα άγνωστη ως τότε. Από το 1906 και εξής ο σουλτάνος Αβδούλ Χαμίτ Β’ ανέθεσε τις ανασκαφές σε Γερμανούς ερευνητές. Από τότε ανακαλύφθηκε σταδιακά το βασιλικό ανάκτορο και τα αρχεία που φυλάσσονταν εκεί. Η ανάγνωση σημαντικών κειμένων που βρέθηκαν εκεί επέτρεψε στον H.Winkler να ταυτίσει την τοποθεσία με την πόλη Χαττούσα, ή Χαττούσας. Το 1915 ένας Τσέχος, ο Β. Hrozny, κατάφερε να καταδείξει τον ινδοευρωπαϊκό χαρακτήρα των τριών γλωσσών της Χαττούσα. Το γεγονός ότι στην Ανατολία της 2ης π.Χ. χιλιετίας μιλούσαν μια γλώσσα παρόμοια με τα ελληνικά, τα λατινικά και τα σανσκριτικά, αποτελούσε ανακάλυψη άνευ προηγουμένου. Οι ανασκαφές που συνεχίζονται ως τις μέρες μας (το βιβλίο γράφτηκε το 1998 στα γαλλικά), εμπλουτίζουν όλο και περισσότερο τις γνώσεις μας για τους Χετταίους.

Η συγγραφεύς Isabelle Klock-Fontanille παρουσιάζει στο βιβλίο αυτό την Ιστορία των Χετταίων ξεκινώντας από την Προχεττιτική περίοδο ως τα «νεοχεττιτικά βασίλεια», ερευνώντας τους θεούς, τη μυθολογία, την οργάνωση της χεττιτικής κοινωνίας, τις γλώσσες και γραφές της περιοχής απ’ όπου αντλούνται οι χεττιτικές μαρτυρίες για την ιστορίας της Ανατολίας.