Από τη στιγμή που η χιτλερική Γερμανία είχε εξασφαλίσει την έγκριση να επανεξοπλιστεί χωρίς ενεργή παρέμβαση των Συμμάχων ή των άλλοτε ενωμένων Δυνάμεων, ένας Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν σχεδόν βέβαιος. Όσο η αποφασιστική αναμέτρηση αναβαλλόταν τόσο μειώνονταν οι πιθανότητές μας κατ’ αρχήν να σταματήσουμε τον Χίτλερ χωρίς να καταλήξουμε σ’ έναν πόλεμο και κατά δεύτερον να βγούμε νικητές ύστερα από μια τρομερή δοκιμασία. Το καλοκαίρι του 1935 η Γερμανία είχε επαναφέρει την υποχρεωτική θητεία, κατά παράβαση όλων των συνθηκών. Η Μεγάλη Βρετανία όχι μόνον δεν αντέδρασε, αλλά και συμφώνησε με την ανασυγκρότηση του γερμανικού πολεμικού ναυτικού και την κατασκευή υποβρυχίων σε αναλογία ίση προς τη βρετανική, εφόσον η Γερμανία το επιθυμούσε. Η ναζιστική Γερμανία είχε δημιουργήσει με τρόπο μυστικό και παράνομο μια πολεμική αεροπορία, η οποία την άνοιξη του 1935 αξίωσε ανοιχτά να είναι ισοδύναμη με τη βρετανική. Έπειτα από μακρά περίοδο μυστικών προετοιμασιών, βρισκόταν τώρα στο δεύτερο χρόνο εντατικής παραγωγής πολεμοφοδίων. Η Μεγάλη Βρετανία και ολόκληρη η Ευρώπη, καθώς και η Αμερική, την οποία τότε θεωρούσαν απόμακρη, βρέθηκαν απέναντι στην οργανωμένη δύναμη και στη θέληση για πόλεμο ενός πληθυσμού εβδομήντα εκατομμυρίων -που αποτελούσε την πλέον ικανή φυλή στην Ευρώπη- ο οποίος ανυπομονούσε να ανακτήσει την εθνική του αίγλη και ο οποίος καθοδηγούνταν από ένα ανελέητο στρατιωτικό, κοινωνικό και κομματικό καθεστώς που δεν του άφηνε περιθώρια δισταγμού.
Απόσπασμα από το βιβλίο

«Πάντα πίστευα ότι ο πολιτικός
κρίνεται τελικά από το πόσο εχθρικά αισθήματα
προκαλεί στους αντιπάλους του».
- ΟΥΙΝΣΤΟΝ Σ. ΤΣΩΡΤΣΙΛ