Η Μάγισσα γράφεται την περίοδο που ο Μισλέ έχει ριζοσπαστικοποιηθεί
πολιτικά και έχει απομακρυνθεί ιδεολογικά από τους εκκλησιαστικούς θεσμούς
και τα χριστιανικά ιδεώδη. Το έργο διαδραματίζεται σ’ έναν οπισθοδρομικό,
μελαγχολικό και πληκτικό Μεσαίωνα και εγγράφεται στο ρεύμα της γαλλικής
ρομαντικής ιστοριογραφίας, που κυρίαρχο στοιχείο της είναι η ιδιαίτερη
συναισθηματική και ιδεολογική εμπλοκή του ιστορικού με το παρελθόν και
τους κατοίκους του.
Σήμερα που η ιστοριογραφία για τη μαγεία και το κυνήγι των μαγισσών
γνωρίζει ιδιαίτερη ανάπτυξη διεθνώς και που η σύγχρονη φεμινιστική
ενασχόληση με τις μάγισσες και τις ιστορίες τους παραμένει ζωντανή, η
αναδρομή στην πρώιμη ανάγνωση του Μισλέ φωτίζει το ευρύ φάσμα των
προσεγγίσεων ενός αποτρόπαιου ιστορικού γεγονότος που εξακολουθεί να
στοιχειώνει το συλλογικό φαντασιακό του δυτικού κόσμου, έχοντας εμπνεύσει
ιστοριογράφους, κινήματα, αλλά και τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο.