Οι κηπευτικές καλλιέργειες σε θερμοκήπιο αποτελούν κλάδο σχετικά νέο, αλλά δυναμικό και ταχύτατα εξελισσόμενο.
Από τις καλλιέργειες αυτές, η τομάτα καταλαμβάνει την πρώτη θέση και παρουσιάζει περισσότερο ενδιαφέρον, με άριστες προοπτικές ανάπτυξης.
Όσοι ασχολούνται με τα κηπευτικά σε θερμοκήπιο γνωρίζουν καλά, πως η καλλιέργειά τους δεν είναι εύκολη και παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα. Περισσότερα και μεγαλύτερα προβλήματα παρουσιάζει η τομάτα. Στην εμφάνιση και στη εξέλιξη αυτών των προβλημάτων επιδρούν αποφασιστικά: η εποχή της καλλιέργειας, η πληθώρα των ποικιλιών ή υβριδίων, η στενότητα εργατικών χειρών και μάλιστα ειδικευμένων, η έλλειψη σωστής υποδομής, η ανεπαρκής ενημέρωση των ασχολούμενων με το αντικείμενο κ.α.
Επί πλέον, για την καλλιέργεια αυτή, όπως άλλωστε και για τις άλλες κηπευτικές καλλιέργειες σε θερμοκήπιο, χρειάζονται ειδικές γνώσεις, πείρα, συνεχής ενημέρωση, μεγάλη πιθανότητα, παρατηρητικότητα, ετοιμότητα και προπαντός, σωστός προγραμματισμός και διαχείριση.
Τα κηπευτικά σε θερμοκήπιο απαιτούν πολύ μεγάλες δαπάνες, συνεχή απασχόληση και πολύ εργασία. Για να αντιμετωπιστούν όλα αυτά χρειάζεται να υπάρχει συμφέρον οικονομικό αποτέλεσμα. Αυτό προϋποθέτει υψηλές στρεμματικές αποδόσεις, άριστη ποιότητα προϊόντων και συμφέρουσες τιμές. Πάρα πολύ συχνά αυτά δεν συνυπάρχουν, με αποτέλεσμα να μην αμείβονται ικανοποιητικά οι συντελεστές παραγωγής. Αυτό για τις θερμοκηπιακές καλλιέργειες, που θεωρούνται επιχειρήσεις υψηλού κινδύνου – όπως άλλωστε για κάθε παρόμοια επιχείρηση – αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα κάθε σοβαρής βελτίωσης για σειρά ετών.
Το βιβλίο ΄΄Η Καλλιέργεια της Τομάτας στο Θερμοκήπιο΄΄ του Γεωπόνου, Ειδικού Κηπευτικών κ. Κομνάκου Ι., που εξέδωσαν οι Εκδοσεις Σταμούλη ΑΕ, βασίζεται στην πείρα και σε επιστημονικές παρατηρήσεις ετών του συγγραφέα. Ακολουθεί τη σειρά των καλλιεργητικών εργασιών από την αρχή μέχρι το τέλος της καλλιέργειας της τομάτας ( σπορείο – φυτώριο – θερμοκήπιο) και τελευταία αναφέρεται εν συντομία στις πιο συχνές τροφοπενίες και ασθένειες και στον τρόπο αντιμετώπισής τους.