Μέσα από το βιβλίο του αυτό αναπηδά το νόημα της πραγματικής επανάστασης, όχι μονάχα σαν γεγονότος ιστορικού, αλλά σαν ψυχολογίας, όπου ο άνθρωπος εξισώνει μες στη συνείδησή του τη ζωή και το θάνατο και ξέρει πως πρέπει να περάσει μες από το θάνατο για να πιάσει στα χέρια του τη ζωή ταυτόσημη πάντα με την ακαταγώνιστη δύναμη της απελπισίας ο θάνατος κι ο οχτρός είναι ένα πράμα, χτυπάς τον ένα και νικά τον άλλο.
«Κωνσταντή, θα πεθάνεις», λέει απλά προς τον εαυτό του ο ήρωας του βιβλίου που κρίνουμε, ο ξυπόλυτος Ψαριανός μούτσος, κάθε φορά που είναι να ορμήσει και να κάψει το καράβι.