Και πράγματι: Υπήρχαν όλες οι ενδείξεις και οι προειδοποιήσεις για δυσλειτουργίες της αγοράς ενέργειας, λανθασμένες προτεραιότητες και έλλειψη προσανατολισμού στην ενεργειακή πολιτική που τελικά οδήγησαν στη μεγαλύτερη ενεργειακή κρίση των τελευταίων ετών στη χώρα μας. Το υψηλό ενεργειακό κόστος οφείλεται ασφαλώς τόσο σε εξωγενείς, όσο όμως και σε ενδογενείς παράγοντες, οι οποίοι καθιστούν σήμερα την Ελλάδα αρνητική πρωταθλήτρια ακρίβειας στην Ευρώπη σε όλες τις επιμέρους ενεργειακές αγορές (ηλεκτρισμού, πετρελαιοειδών, φυσικού αερίου). Οι ενδογενείς παράγοντες προϋπάρχουν της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και αναδεικνύουν σημαντικές παθογένειες στην οργάνωση (και τη στελέχωση) της ελληνικής ενεργειακής πολιτικής και την ανάγκη ανασχεδιασμού της σήμερα. Ήδη από τα τέλη του 2020 και τις αρχές του 2021 –πολύ πριν από το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022– υπήρξαν προειδοποιήσεις για πολιτικές επιλογές αναφορικά με το ενεργειακό μας μείγμα, για στρεβλώσεις στην αγορά ενέργειας, για απουσία ρυθμιστικής εγρήγορσης και στιβαρής εποπτείας και για ατυχείς χειρισμούς στις εξωτερικές ενεργειακές μας σχέσεις, που προοιωνίζονταν αυξήσεις στις τιμές και ενεργειακή εξάρτηση. Οι προειδοποιήσεις αυτές εντάθηκαν από το καλοκαίρι του 2021 με τη μορφή αναλύσεων, άρθρων γνώμης, επιστημονικής τεκμηρίωσης και δυναμικής πολιτικής παρέμβασης και, ασφαλώς, με την κατάθεση συγκεκριμένων προτάσεων για την καλύτερη θωράκιση της κοινωνίας και της οικονομίας στο πλαίσιο μιας νέας προοδευτικής πολιτικής ενέργειας που επιβάλλουν οι καιροί, όπως περιγράφεται στο ανά χείρας πόνημα.