Μέσα στο 2021 συμπληρώνονται τριάντα χρόνια από την έναρξη της αλβανικής μετανάστευσης προς στην Ελλάδα. Οι μετακινήσεις αυτές, όπως και εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών από τις χώρες του "υπαρκτού σοσιαλισμού" προς τις χώρες της Δύσης, συνιστούσαν μονόδρομο: αποτέλεσαν μη αναστρέψιμο γεγονός και εξέλιξη που με τη σειρά της δημιούργησε προκλήσεις όχι μόνο σε μακροπολιτικό και μακροκοινωνικό επίπεδο αλλά και στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Η μελέτη της σχεδόν τριαντάχρονης κινητικότητας των Αλβανών μεταναστών -γεμάτη από γεγονότα και συμβάντα, δράσεις και πρακτικές- αποκαλύπτει σημαντικά στοιχεία της διαδρομής και των εμπειριών αυτών των ανθρώπων και βοηθά να κατανοήσουμε τι έχει αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια στην αλβανική μετανάστευση. Ο αναστοχασμός, οι διαπιστώσεις και τα ερωτήματα που εγείρονται στο πλαίσιο του βιβλίου τοποθετούνται μέσα απάτη διττή προσέγγιση της αυτοεθνογραφικής και της ιστορικής μελέτης. Κατά τον τρόπο αυτό δεν επιλύονται απλώς απορίες σχετικές με το ζήτημα αλλά αναδεικνύονται και οπτικές που μέχρι τώρα παρέμεναν στη σκιά. Οι απαντήσεις συνδέονται με την ίδια την πρόσφατη ιστορία της αλβανικής κοινωνίας, με την παράδοση όπως αυτή σχηματοποιήθηκε πριν και κατά τη διάρκεια της κατάρρευσης και του συνακόλουθου πολιτικού και κοινωνικού μετασχηματισμού που συντελέστηκε στη χώρα, με το προσωπικό παρελθόν των ανθρώπων και το δικό τους πεδίο εμπειριών. Συνοψίζοντας, στη μελέτη της περίπτωσης των μεταναστευτικών ροών προς την Ελλάδα, η συγκεκριμένη ανάλυση λαμβάνει επίσης υπόψη το ιστορικό και πολιτισμικό κεφάλαιο του αλβανικού μεταναστευτικού πληθυσμού με αναφορές που διατρέχουν γεγονότα και του μακρινού παρελθόντος.