Η έλευση του εικοστού αιώνα προκάλεσε περιστασιακά ένα κύμα εικασιών για το μέλλον. Πολλές από αυτές χαρακτηρίζονται από μεγάλη αισιοδοξία τόσο για τις πολιτικές ευκαιρίες που συνοδεύουν τον θρίαμβο του φιλελευθερισμού όσο και για το, υποτιθέμενα, απεριόριστο δυναμικό της τεχνολογικής προόδου.
Ωστόσο, όπως υποστηρίζει ο Χάλιντεϋ, κάτω από τη λαμπρότητα της χιλιετίας βρίσκεται ένα σύνολο βαθύτερων πολιτικών και κοινωνικών αβεβαιοτήτων.
Η στρατιωτική αντιπαράθεση συνεχίζεται, η παγκόσμια ανισότητα αυξάνεται, οι οξυμμένες διεκδικήσεις της ταυτότητας διαιρούν λαούς και κράτη. Πάνω απ' όλα, υπάρχει μια αξιοσημείωτη έλλειψη αποτελεσματικού συντονισμού στις παγκόσμιες υποθέσεις και, σε αντίθεση με τις προηγούμενες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας, μια φθίνουσα πίστη στη συλλογική δημοκρατική και ορθολογική δράση των ανθρώπων για τη δημιουργία ενός καλύτερου μέλλοντος.