Το δοκίμιο αυτό θίγει το ζήτημα της πολιτισμικής επικοινωνίας συμβάλλοντος στη
συζήτηση γιο τη σχέση εθνικής πολιτιστικής ταυτότητος και παγκοσμιοποίησης, η
οποίο έχει γίνει ένα ιδιαίτερο σημαντικό τμήμα του σύγχρονου πολιτικού λόγου
και προβληματισμού. Οι απόψεις και οι θέσεις που παρουσιάζονται προκύπτουν οπό
την πενηντάχρονη επαγγελματική εμπειρία του γράφοντος στο χώρο της
επικοινωνίας και του πολιτισμού, αλλά αποτελούν επίσης και προϊόν έρευνας και
συγκέντρωσης υλικού οπό τη σχετική βιβλιογραφία. Το τέλος του 20ου αιώνα
ανέδειξε σημαντικά ζητήματα επικοινωνίας που αναφέρονται σε όλους σχεδόν τους
τομείς της δημόσιος και ιδιωτικής ζωής. Ζητήματα σχετικά με το Μέσο Μαζικής
Ενημέρωσης, ζητήματα πολιτικής και πολιτιστικής επικοινωνίας, διαχείρισης του
πολιτιστικού περιβάλλοντος, και νομοθετικές αποφάσεις της Ευρωπαϊκής 'Ένωσης
για την ενίσχυση της πολιτικής του πολιτισμού. Ο πολιτισμός είναι αναμφίβολο η
μεγαλύτερη αξιοποιήσιμη περιούσια του ελληνικού λαού και το ισχυρότερο όπλο του
στην αρένα του διεθνούς ανταγωνισμού, πώς όμως αξιοποιούμε και προβάλλουμε το
τεράστιο πολιτισμικό μας απόθεμα καθώς και τη σύγχρονη πολιτισμική δημιουργία;
Σε ποιο βαθμό οι άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης μπορούν να
δημιουργήσουν και να προωθήσουν τον πολιτισμό μας όταν απουσιάζουν οπό την
πλευρά του Κράτους θεσμοί και συντονισμένες προσπάθειες; Επιπλέον , πόση
σημασία δίνουμε ως πολίτες σε θέματα πολιτισμού και πόσο αποτελεσματική είναι η
επικοινωνία των θεμάτων αυτών;