Η νομολογία των δικαστηρίων της ουσίας ήταν και εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά πληθωρική, σε ό,τι αφορά τη διόρθωση των πρώτων κτηματολογικών εγγραφών, τόσο μέσω της εκούσιας δικαιοδοσίας με την υποβολή της αίτησης του άρθρου 6 § 3 όσο και με την άσκηση της αγωγής του άρθρου 6 § 2 ν. 2664/1998. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τις πυκνές νομοθετικές μεταβολές κατέστησαν αναγκαία την ενημέρωση της παρούσας μελέτης και την παρακολούθηση της νομολογίας, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί μέχρι σήμερα. Η εκ νέου έρευνα και μελέτη της νομολογίας και δη της πιο πρόσφατης είχε ως αποτέλεσμα τα ερευνητικά πορίσματα του παρόντος να εκτείνονται σε βάθος πλέον της δεκαετίας και να αφορούν όχι μόνο δικαστικές αποφάσεις δημοσιευμένες στον νομικό τύπο αλλά και αδημοσίευτη νομολογία ενός εκ των μεγαλύτερων Πρωτοδικείων της χώρας, ήτοι του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης. Στόχος της παρούσας μελέτης –όπως και της πρώτης– ήταν και είναι να αναδείξει τα ζητήματα που έχουν προκύψει από την ερμηνεία και εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 6 § 3 ν. 2664/1998, σε θεωρητικό αλλά και πρακτικό επίπεδο, τόσο κατά το ουσιαστικό, αλλά κυρίως κατά το Κτηματολογικό Δικονομικό Δίκαιο, ώστε να αποτελέσει ενεργό βοήθημα για τον δικηγόρο της πράξης αλλά και να συνεισφέρει θετικά στον επιστημονικό διάλογο των κοινωνών του Κτηματολογικού Δικαίου, ενσωματώνοντας τις πλέον πρόσφατες νομοθετικές και νομολογιακές εξελίξεις.